Фрыц Гларнер (англ.: Fritz Glarner; 20 ліпеня 1899, Цюрых — 18 верасня 1972, Лакарна) — швейцарскі і амерыканскі мастак-абстракцыяніст сярэдзіны XX стагоддзя.
Дзяцінства будучага абстракцыяніста, за вылікам непрацяглага знаходжання ў Шартры і ў Парыжы, прайшло ў паўднёвым італьянскім Неапалі. У Акадэміі прыгожых мастацтваў, у 1914—1920 гадах, ён атрымаў першапачатковую мастацкую адукацыю. У 1923 годзе ён жыве ў Парыжы, дзе бярэ ўрокі ў Акадэміі Каларосі. Гларнер знаёміцца з многімі прадстаўнікамі мастацкага авангарда, але ў той час ён непадзельна застаецца пад уплывам постімпрэсіянізму, і, асабліва, Сезана, што адбілася ў перавазе ў яго палотнах таго часу рэзкіх, гранёных формаў (прыступкі лесвіц, сталы, мальберты).
Першая персанальная выстава Фрыца Гларнера прайшла ў 1926 годзе ў Парыжы. У 1936 годзе, пасля гадавога знаходжання ў Цюрыху, Гларнер эмігрыруе ў ЗША, і пасяляецца ў Нью-Ёрку. Многім у сваім далейшым мастацкім развіцці Гларнер абавязаны тэорыі Піта Мандрыяна, з якімі ён быў коратка знаёмы на працягу апошніх двух гадоў жыцця Мандрыяна ў Нью-Ёрку (1942—1944).
З 1944 года Гларнер — удзельнік аб’яднання амерыканскіх абстрактных мастакоў (англ.: American Abstract Artists; удзельнічаў у сумесных з Джозефам Альберсам і Бургойнам Дылерам выставах).