Пітэр Карнеліс (Піт) Мандрыян (нідэр. Pieter Cornelis (Piet) Mondriaan, з 1911 — Mondrian; 7 сакавіка 1872, Амерсфарт — 1 лютага 1944) — мастак, які адначасова з Кандзінскім і Малевічам паклаў пачатак абстрактнага жывапісу.
Нарадзіўся ў невялікім галандскім мястэчку Амерсфарт, у сям’і дырэктара мясцовай школы. Бацька не мог забяспечыць сям’ю, але падтрымаў талент сына, у 20 гадоў Мандрыян з’ехаў вучыцца ў Амстэрдам.
Пачынаў выкладчыкам малявання ў пачатковай школе, раннія працы — пейзажы Галандыі ў духу імпрэсіянізму. Захапіўся тэасофіяй Алены Блавацкай. Глыбока ўспрыняў шуканні кубізму на выставе кубістаў у Амстэрдаме (1911). У 1912 пераехаў у Парыж, у знак пачатку новага жыцця змяніў прозвішча на «Мандрыян».
Гады Першай сусветнай вайны правёў на радзіме, у 1915 годзе зблізіўся з мастаком Тэа ван Дусбургам, заснаваў з ім разам рух «Стыль» і аднайменны мастацкі часопіс. Часопіс стаў органам неапластыцызму — утопіі новай пластычнай культуры як лімітавай свядомасці ў скрупулёзнай перадачы абагульненай прыгажосці і ісціны самымі аскетычнымі сродкамі, асноўнымі, першаснымі маляўнічымі тонамі, лініямі, формамі Гэты нефігуратыўны кірунак Мандрыян паслядоўна развіваў у Францыі, дзе пражыў з 1919 па 1938, затым у Вялікабрытаніі, а з 1940 — у ЗША.
У амерыканскі перыяд сваёй творчасці паспрабаваў прыстасаваць прынцыпы неапластыцызму для перадачы дынамічных эфектаў («Бугі-вугі на Брадвеі»). Памёр ад запалення лёгкіх 1 лютага 1944 года і быў пахаваны на могілках Cypress Hills у нью-ёркскім Брукліне.