wd wp Пошук: ⬜

Узброены пікап

Узброены пікап (жарг. тэхнічка i тэкнiкал [англ. Technical][1]; таксама battlewagon[2], gunwagon[3]; вядомыя мянушкі — «шахідмабіль»[4] і «тачанка»[5][4]) — імправізаваная баявая машына, якая ўжываецца ірэгулярных фарміраваннямі і ўзброенымі сіламі дзяржаў (у асноўным краiны Афрыкi і Блізкага Усходу). Звычайна ўяўляе сабой грамадзянскі пікап з устаноўленым у кузаве буйнакаліберным кулямётам ці аўтаматычнай гарматай малога калібра (радзей мінамётаў, станковай супрацьтанкавай безадкатнай гарматай або аўтаматычным гранатамётам, СТРК або ПЗРК на апорна-пускавой устаноўцы).

Гiсторыя

У артыкуле «Маршал Будзёны — „Рускі Мюрат“»[6] Генеральнага штаба палкоўнік Меснер апісаў першае масіраванае баявое прымяненне лёгкіх небранiраваных грузавікоў Форд ТТ генералам Барбовiчaм супраць 6, 11 і 14 дывізій 1-й Коннай арміі Будзёнага каля вёскі Агайманы 17 кастрычніка 1920 года:

«У вёскі Адайманы[7] нам заступае шлях Будзёны. Генерал Барбавiч пускае супраць яго 6, 11 і 14-й дывізій некалькі бронеаўтамабіляў і 20 паўтонаў грузавікоў Форда з кулямётамі, для гэтых „фордаў“ — гэта баявое хрышчэнне: упершыню ў гісторыі ваеннай справы небранiраваныя аўтамабілі кінутыя ў бой. Чырвоныя спалохаліся выгляду „фордаў“ і паспешна адступілі: шлях да пярэсмыку прыадкрыўся.»

Выпраўляючы справы начальніка штаба Карнілаўскай дывізіі Меснер сам быў сведкам апісванай ім атакі. Улічваючы рэпутацыю Меснера як выдатнага ваеннага навукоўца, можна не сумнявацца ў тым, што да 1937 года ў адкрытых крыніцах інфармацыі аб больш раннім масіраваным ужыванні ўзброеных «пікапаў»[8] не знаходзілася. Звестак пра аўтарства ідэі Меснер не пакінуў[9].

Версіі пра паходжанне назвы

Назва тэхнiкал (англ.: technical) пайшла з 1991 года, з грамадзянскай вайны ў Самалі, калі мясцовыя баевікі, актыўна выкарыстоўвалі такія машыны, патрабавалі ў супрацоўнікаў Міжнароднага камітэта Чырвонага Крыжа даніну за правядзенне гуманітарных канвояў па сваёй тэрыторыі. Гэтыя фінансавыя выдаткі ўказваліся ў афіцыйных справаздачнасць як «тэхнічныя»[10]. Хоць самі машыны з’явіліся падчас дзеянняў фронту «POLISARIO» ў Заходняй Сахары ў 1975 годзе.

У рускім ваенным жаргоне таксама сустракаецца назвы «джыхадмабiль», «шахiдмабiль» і «тачанка»[4][11][12].

Канструкцыя

Баявыя тачанкі, змантаваныя на шасі паўнапрывадных аўтамабіляў — самае простае ўзбраенне, якое можна сабраць у палявых умовах, маючы мінімум тэхнічных ведаў. Узбраеннем у большасці выпадкаў з’яўляецца савецкая аўтаматычная зброя: кулямёты ДШК, КПВ (адзінкавыя або спараныя), зенітныя ўстаноўкі ЗП-23-2. Часам ўсталёўваюцца лёгкія артылерыйскія гарматы, такія як 106-мм безадкатная гармата М40 або комплексы СТУР.

«Зварачны апарат, некалькі лістоў металу, буйнакаліберны кулямёт або зенітная артылерыя, амерыканскі СТРК або любы іншы від узбраення — усё гэта баевікі мантуюць у палявых умовах за некалькі гадзін. Самыя экзатычныя асобнікі маюць замест кулямёта пускавы кантэйнер для некіраванага ўзбраення. Праўда, жывучасць такіх аўтамабіляў таксама пад пытаннем, бо часцяком машына запальваецца ад прадуктаў гарэння НУРСаў і фактычна расход „адна машына на адзін залп“ для баевікоў з’яўляецца нармальным.»— Інтэрв’ю на «Звяздзе».

Прымяненне

Дадзены вiд баявой тэхнікі атрымаў вялікае распаўсюджванне ў розных грамадзянскіх канфліктах, які выкарыстоўваецца бакамі, якія выпрабоўваюць недахоп у спецыялізаваных баявых машынах, напрыклад, паўстанцкімі сіламі.

У сучасным выглядзе падобныя машыны з’явіліся падчас дзеянняў фронту «POLISARIO» ў Заходняй Сахары ў 1975 годзе, калі для барацьбы з войскамі Марока і Маўрытаніi, байцы «POLISARIO» сталі усталёвываць на джыпы хуткастрэльныя буйнакаліберныя зенітныя ўстаноўкі ЗГУ-1, ЗПУ-2 і ЗПУ-4.

У вялікіх колькасцях яны выкарыстоўваліся ў ходзе Вайны «Таёт» паміж Лівіяй і Чадам (1980-я).

Па некаторых дадзеных, найбольшае развіццё атрымалі ў час вайны ў Афганістане (1980-я), дзе актыўна выкарыстоўваліся маджахедамі[13].

Шырока ўжываюцца падчас грамадзянскіх войнаў і канфліктаў, якія рушылі за т. зв. Арабскай вясной (2010-е), называюцца журналістамі «джыхадмабiлi», якiя выкарыстоўваюцца тэрарыстычнымi icламiсцкiмi групоўкамi[14].

«Але вернемся да фронту. Утрымліваць суцэльны фронт IДIЛ не ў стане нават у пустыннай зоне. Тактыка, заснаваная на хуткім перамяшчэнні мабільных груп без цяжкай тэхнікі, якія абапіраюцца толькі на „тэхнічкі“ — старыя пікапы „таёта“ з пастаўленымі на іх кулямётамі, працуе толькі там, дзе няма адэкватнага адказу.»— Яўген Круцікаў, ваенны эксперт

Шырока ўжываўся украінскімі добраахвотніцкага батальёнамі (на пачатковым этапе) і ўжываецца ва ўзброеным канфлікце на ўсходзе Украіны — ён атрымаў мянушку «бандэрамабіль» ад украінскіх сілавікоў[15], прыхільнікі апалчэння яго называюць жартам «перамогамабiль»[16].

Таксама, на аўтамабілі (рэдка на пераробленyю ваенную тэхніку), з дадатковым браніраваннем, нагружаецца выбухоўка для далейшага падрыву тэрарыстамі-смяротнікамі (шахідамі) у пазіцый праціўніка як мага бліжэй (гл. Шахідмабіль). Дадзеная тактыка выкарыстоўваецца ў ІД для ажыццяўлення прарываў.

Гл. таксама

• Тачанка
• Шахідмабіль

Зноскі

1. ↑ Артём Платонов*. Ливия: война Тойот*
2. ↑ Somali Warlords Moving Gunwagons from Mogadishu, Somalia News Update. Архівавана 29 верасня 2007 года.
3. ↑ Somalia transitional government soldiers keep watch from a battlewagon over the parliament at Baidoa in November 2006
4. 1 2 3 Против «джихад-мобилей» Россия бросит в Сирию «тачанки»(недаступная спасылка)
5. ↑ Российская армия использует в Сирии «тачанки» на базе УАЗ-3163
6. ↑ Месснер Е. Э. Маршал Будённый — «Русский Мюрат». Сегодня. — 1937. — № 173.
7. ↑
   У тэксце артыкула памылкова надрукавана „Адайман“
8. ↑ Самога тэрміна ў сучасным разуменні тады яшчэ не існавала, тым менш ён быў вядомы ў Расіі.
9. ↑ Российский военный сборник. Хочешь мира, победи мятежевойну! : Творческое наследие Е. Э. Месснера
10. ↑ Guerrilla Trucks: Why rebels and insurgent groups the world over love the Toyota Hilux pickup as much as their AK-47s (нявызн.), Newsweek (14 кастрычніка 2010). Праверана 25 кастрычніка 2010.
11. ↑ Российские военные расстреливают джихад-мобиль из гранатомета: эксклюзивные кадры(руск.) . tvzvezda.ru. Телеканал «Звезда» (24 чэрвеня 2017). Праверана 30 ліпеня 2017.
12. ↑ Коц А. Анатомия “джихад-мобиля”. Самое опасное оружие террористов в Сирии(руск.) . ria.ru. РИА Новости. Россия сегодня (23 чэрвеня 2017). Праверана 30 ліпеня 2017.
13. ↑ С. Козлов. «В песках Регистана». «Братишка», июль 2006.
14. ↑ Джихадмобиль — фотоподборка техники ИГИЛ (руск.) .
15. ↑ «Бандеромобиль» сил АТО в действии (ВИДЕО) Архівавана 5 ліпеня 2019..
16. ↑ Бронетехника переднего края (руск.) .

Лiтаратура

• Leigh Neville. Technicals: Non-Standard Tactical Vehicles from the Great Toyota War to modern Special Forces. — Bloomsbury Publishing, 2018. — 97 с. — ISBN 9781472822529. — ISBN 1472822528.

Спасылкi

• Сайт руснехт.ру, Евгений Крутиков, «Войска РФ должны будут опрокинуть ИГИЛ в пустыню, — военный эксперт» Архівавана 5 ліпеня 2019..
•  Видеосюжет «Lessons Of Syria: Russia Creates Super Light Motorized Infantry» .

Тэмы гэтай старонкі (4):
Катэгорыя·Старонкі з няправільным сінтаксісам спасылак на крыніцы
Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з непрацоўнымі спасылкамі
Катэгорыя·Вікіпедыя·Шаблон «Вонкавыя спасылкі» пусты
Катэгорыя·Ваенныя машыны