wd wp Пошук:
    ⬜

    Тахоку

    У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Тахоку.

    Тахоку[1], або Оу (яп.: 東北地方?, «паўночна-ўсходні рэгіён») — рэгіён усходняй Японіі на востраве Хонсю. Цэнтр рэгіёна — прэфектура Міягі. У рэгіён уваходзяць 6 прэфектур: Акіта, Аомары, Іватэ, Міягі, Фукусіма і Ямагата.

    Геаграфія

    Рэгіён размешчаны на паўночным усходзе вострава Хонсю. На поўначы рэгіён Тахоку аддзелены ад вострава Хакайда пралівам Цугару. З захаду абмываецца Тахоку Японскім морам, а з усходу — Ціхім акіянам. На поўдні ён мяжуе з рэгіёнам Канто, а на паўднёвым захадзе — з рэгіёнам Цюбу[2]. Мясцовасць пагорыстая ці гарыстая, пакрытая лясамі. Клімат вільготны, кантынентальны.

    Кароткія звесткі

    Порт Сіягамы.

    У цэлым Тахоку займае каля 18 % плошчы Японіі[2].

    У старажытнасці зямлі рэгіёна засялялі аўтахтонныя плямёны эмісі. Яны былі заваяваны цягам VII—X стагоддзяў японскімі заваёўнікамі з дзяржаўнага ўтварэння Ямата. У VII стагоддзі японцы звалі рэгіён Тахоку правінцыяй Міціноку (яп.: 道奥国, みちのくのく?, Далёкі край). Праз сто гадоў яе падзялілі на ўсходнюю правінцыю Муцу і паўднёва-заходнюю правінцыю Дэва. З тых часоў і да XIX стагоддзя сам рэгіён звалі Оў (яп.: 奥羽地方, おううちほう?) (Муцу-Дэўскі рэгіён) ці рэгіёнам Муцу (яп.: 奥州, おうしゅう?), па імі найбуйнейшай правінцыі рэгіёна. Назва «Тахоку», што даслоўна азначае «Паўночна-ўсходні», сталі выкарыстоўваць пасля рэстаўрацыі Мэйдзі 1868 года[2].

    Тэмпы гаспадарчага развіцця рэгіёна Тахоку саступаюць тэмпам развіцця іншых рэгіёнаў краіны. У XI—XII стагоддзях назіраўся кароткачасовы ўзлёт пры кіраванні самурайскага роду Фудзівара. Аднак на працягу наступных стагоддзяў узмацнілася эканамічнае адставанне рэгіёна. Да XX стагоддзя насельніцтва Тахоку неаднаразова пакутавала ад голаду, найбуйнейшым з якіх быў голад Тэмпо 1833—1837 гг. Агульнанацыянальная індустрыялізацыя Японіі канца XIX стагоддзя практычна абышла рэгіён. У першай палове XX стагоддзя большасць прадпрыемстваў Тахоку належала да першаснага сектара эканомікі. Прамысловасць была пераважна здабыўной. Рэгіён пастаўляў ва ўрбаністычныя раёны Цэнтральнай Японіі харчаванне, вугаль, жалезную руду і рабочую сілу. Пасля Другой сусветнай вайны японскі ўрад правёў рэструктурызацыю гаспадаркі Тахоку, аднак доля першаснага сектара ў эканоміцы рэгіёну застаецца адной з найбуйнейшых у Японіі[2].

    Шчыльнасць насельніцтва ніжэй, чым у сярэднім па Японіі[2]. Найбуйнейшым горадам рэгіёна Тахоку з’яўляецца Сэндай. Іншымі буйнымі ўрбаністычнымі цэнтрамі з’яўляюцца прэфектурныя цэнтры Аомары, Марыёка, Акіта, Фукусіма і Ямагата, а таксама прамыслова-гандлёвыя цэнтры Хатынохэ, Карыяма і Івакі[2].

    У сакавіку 2011 года рэгіён Тахоку пацярпеў ад моцнага землетрасення сілай у 9 балаў па шкале Рыхтэра.

    Эканоміка

    Тахоку ўяўляе сабой пераважна аграрны рэгіён. У ім пераважаюць сельскае і лясное гаспадаркі, а таксама рыбалоўства. На палях вырошчваюцца рыс, ячмень, пшаніцу, проса і бульба. На агародах вырошчваюцца агуркі і бабы, а ў садах — галоўным чынам яблыкі. Акрамя таго займаюцца тытуняводствам, шаўкаводствам (у прэфектурах Міягі і Іватэ) і мясамалочнай жывёлагадоўляй.

    У рэгіёне здабываюцца вугаль, газ і нафта, жалезная руда і марганец, сера і пірыты. Прамысловасць галоўным чынам арыентавана на забеспячэнне рэгіёна Канто. У Тахоку развіты здабыўная, электраэнергетычная і электратэхнічная галіны прамысловасці. Іншыя галіны складаюцца з харчовай і фарфорафаянсавай прамысловасці, электрамашынабудаваня, суднабудавання і суднарамонту, цэлюлозна-папяровай вытворчасці, нафтаперапрацоўкі і металургіі.

    Важнае значэнне мае турызм. Сярод славутасцей возера Товада, заліў Мацусімы і нацыянальны парк Бандай-Асахі.

    Зноскі

    1. ↑ БЭ у 18 т. Т. 15. — С. 416.
    2. 1 2 3 4 5 6 Хасэгава Н. Регион Тохоку // Энциклопедия Ниппоника: в 26 тт. 2-е издание. — Токио: Сёгакукан, 1994—1997.

    Спасылкі

    Тэмы гэтай старонкі (3):
    Category:%D0%A1%D1%82%D0%B0%D1%80%D0%BE%D0%BD%D0%BA%D1%96 %D0%B7 %D0%BA%D0%B0%D1%80%D1%82%D0%B0%D0%BC%D1%96
    Катэгорыя·Рэгіёны Японіі
    Катэгорыя·Тахоку