У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Сарокіна. Тамара Цімафееўна Саро́кіна[1] (нар. 1 студзеня 1927) — беларускі вучоны, псіхіятр, доктар медыцынскіх навук (1978), прафесар (1979).
Нарадзілася ў вёсцы Улукаўе (цяпер — Гомельскі раён Гомельскай вобласці). У 1945 годзе скончыла сярэднюю школу[2], у 1950 годзе — Мінскі медыцынскі інстытут. У 1950—1953 гадах клінічны ардынатар кафедры псіхіятрыі інстытута. У 1954—1957 гадах праходзіла навучанне ў аспірантуры і ў 1957 годзе абараніла кандыдацкую дысертацыю[2]. У 1957—1971 гадах асістэнт, у 1971—1973 — дацэнт, 1973—1989 — загадчык, з 1989 — прафесар кафедры псіхіятрыі. Адначасова ў 1973—1989 гадах займала пасаду галоўнага судовага псіхіятра Міністэрства аховы здароўя БССР[2].
Т. Ц. Сарокінай належаць больш за 160 навуковых прац[2], у тым лік 3 навучальных дапаможнікаў для студэнтаў па клініка-эксперыментальных даследаваннях шызафрэніі, спадчыннай схільнасці да яе, расстройстве псіхікі ў жанчын у перыяд цяжарнасці. Сааўтар шэрагу манаграфій, аўтар навукова-папулярных брашур па праблемах псіхіятрыі.
Кіравала падрыхтоўкай 3 доктарскіх і 7 кандыдацкіх дысертацый. Член праўленняў навуковых таварыстваў неўрапатолагаў і псіхіятраў СССР, БССР і Беларусі, генетыкаў БССР, атэстацыйнай камісіі па псіхіятрыі, псіхіятрычнага савета Міністэрства аховы здароўя БССР[2]. Абіралася дэпутатам Фрунзенскага раённага Савета Мінска (1950—1953)[2].