Сямён Мікалаевіч Домаш (2 студзеня 1950, вёска Тумашы, Ляхавіцкі раён, Брэсцкая вобласць — 9 лютага 2019, Гродна[1]) — беларускі палітычны дзеяч.
Скончыў Бабруйскі аўтатранспартны тэхнікум (1969), Вышэйшую партыйную школу (1976), Беларускі дзяржаўны інстытут народнай гаспадаркі, факультэт планавання прамысловасці (1981).
Працоўную дзейнасць пачаў у 1969 г. механікам па рамонце аўтамабіляў Астравецкай аўтабазы № 4 Гродзенскага аблаўтапраўлення. З 1970 г. па 1974 г. працаваў галоўным інжынерам, а з 1974 г. па 1977 г. — дырэктарам аўтабазы. З 1977 г. па 1982 г. — дырэктар аўтакамбіната № 1 г. Гродна. З 1982 г. па 1987 г. працаваў загадчыкам прамыслова-транспартным аддзелам Гродзенскага гаркама КПБ і другім сакратаром Кастрычніцкага райкама КПБ г. Гродна (курыраваў прамысловасць, транспарт, будаўніцтва і іншыя галіны народнай гаспадаркі). У 1987 г. абраны старшынёй выканкама і гарадскога Савета дэпутатаў г. Ліды Гродзенскай вобласці. У 1990 г. абраны старшынёй выканкама г. Гродна. У 1991—1993 гг. — старшыня выканкама і гарадскога Савета дэпутатаў г. Гродна. У 1993 г. абраны старшынёй Гродзенскага аблвыканкама і абласнога Савета дэпутатаў. Працуючы старшынёй Гродзенскага абласнога Савета дэпутатаў (1994—1996), выявіў сябе як прыхільнік пашырэння паўнамоцтваў мясцовых органаў улады і ўзмацненні іх ролі ў тэрытарыяльным развіцці і функцыянаванні галін народнай гаспадаркі.
Дэпутат Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь 12-га і 13-га скліканняў. У маі 1996 г. абраны членам Прэзідыўма Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь (курыраваў працу пастаяннай камісіі па дзяржаўным будаўніцтве і мясцовым самакіраванні, ажыццяўляў сувязь з мясцовымі органамі самакіравання і беларускай дыяспарай). Падчас лістападаўскага рэферэндуму 1996 г. выступіў супраць палітыкі А. Лукашэнка, а ў лістападзе 1996 г. разам з 70 дэпутатамі Вярхоўнага Савета падпісаў заяву аб імпічменце прэзідэнту. Пасля паражэння апазіцыі вярнуўся ў Гродна. Пры гэтым працягваў знаходзіцца ў апазіцыі. 23 марта 1996 г. абраны віцэ-прэзідэнтам Беларускай праваабарончай канвенцыі, што аб’яднала на той момант 113 грамадскіх арганізацый, партый і рухаў. У Кардынацыйнай радзе дэмакратычных сіл прадстаўляў Гродзенскую вобласць. З 1997 г. з’яўляўся старшынёй Кардынацыйнага Камітэта «Гродзенская Ініцыятыва», якая аб’ядноўвае 34 грамадскіх, палітычных, прафсаюзных арганізацый Гродзенскай вобласці. З ініцыятывы Дораша і пры яго актыўным удзеле ў маі 2000 г. створана Кардынацыйная Рада «Рэгіянальная Беларусь» — шырокая кааліцыя грамадскіх, палітычных і прафсаюзных аб’яднанняў усіх абласных цэнтраў і буйных гарадоў Беларусі. Падпісаў Хартыю’97 у ліку першых ста чалавек.
Сямён Домаш — удзельнік сустрэчы прэзідэнта ЗША Біла Клінтана з кіраўніцтвам Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь. Актыўны прыхільнік міжрэгіянальнага супрацоўніцтва, адзін з ініцыятараў стварэння Асацыяцыі Пародненых Еўрапейскіх Гарадоў, Еўрарэгіёна «Нёман». 18 чэрвеня 2001 г. Цэнтральная камісія Рэспублікі Беларусь па выбарах і правядзенні рэспубліканскіх рэферэндумаў зарэгістравала ініцыятыўную групу грамадзян па вылучэнні кандыдатам у Прэзідэнты Рэспублікі Беларусь у складзе 3.695 чал., кіраўнік — Яўген Лабановіч. 14 жніўня 2001 г. Цэнтральная камісія Рэспублікі Беларусь па выбарах і правядзенні рэспубліканскіх рэферэндумаў зарэгістравала кандыдатам у Прэзідэнты Рэспублікі Беларусь; прызнана сапраўднымі 160.077 подпісаў. Раніцай 22 жніўня 2001 г. сабраў прэс-канферэнцыю, дзе ў прысутнасці журналістаў падпісаў заяву ў Цэнтравыбаркам з просьбай зняць сваю кандыдатуру ў сувязі з дамоўленасцямі шырокай грамадзянскай кааліцыі аб падтрымцы адзінага кандыдата, якім назваў старшыню Федэрацыі прафсаюзаў Беларускай Уладзіміра Ганчарыка.
Перад выбарамі С. Домаш схапіў інфаркт, яму зрабілі шунтаванне. Доўгі час ён папраўляў здароўе. У чэрвені 2002 сышоў з грамадскай дзейнасці. Перад выбарамі 2006 года С. Домаша прызначылі кіраўніком «Гродзенскага вытворчага гарбарнага аб’яднання». Гэту пасаду ён займаў да студзеня 2014[2]. У 2017 годзе сталя вядома пра яго працу на заводзе ABC[3].
Памёр 9 лютага 2019 года. Пахаваны на ганаровай частцы гродзенскіх могілак Сакрэт[4].
Жанаты. Жонка Зоя Фёдараўна працуе спецыялістам па кадрах Ленінскага аддзялення «Беларусбанка» г. Гродна. Мае двух сыноў — Зміцер і Аляксандр. Зміцер (нар. 1971 г.), скончыў Вышэйшае інжынернае зенітна-ракетнае вучылішча ў г. Мінску і Гродзенскі дзяржаўны універсітэт, факультэт міжнародных эканамічных адносін. Працуе ў сумесным беларуска-расійскім прадпрыемстве ў г. Гродна. Майстар спорту па плаванні і афіцэрскаму шматбор’ю. Яго жонка Таццяна (нар. 1973 г.) урач па адукацыі, працуе акушэрам-гінеколагам у Гродзенскай клінічнай радзільнай доме. Маюць сына Арцёма (нар. 1997 г.) Малодшы сын Сямёна Домаша Аляксандр (нар. 1974 г.) скончыў Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт, факультэт правазнаўства. Працуе кіроўным спецыялістам аддзела крэдытавання і інвестыцый Гродзенскага галаўнога філіяла «Прыёрбанка». Кандыдат у майстры спорту па плаванні.