wd wp Пошук:
    ⬜

    Смерць мозга

    Смерць мозга — стан, калі адбываецца татальная страта галаўнога мозга, пры гэтым, з дапамогай рэанімацыйных мерапрыемстваў, штучна падтрымліваецца функцыя сэрца, кровазвароту і дыхальнай дзейнасці, якія ствараюць бачнасць жыцця. Смерць мозга ідэнтычная смерці ўсяго арганізма. У наш час пад «смерцю мозга» разумеюць паталагічны стан, злучаны з татальным некрозам галаўнога мозга, а таксама першых шыйных сегментаў спіннога мозга, пры захаванні сардэчнай дзейнасці і газаабмену з дапамогай бесперапыннай штучнай вентыляцыі лёгкіх.

    Смерць мозга можа быць абумоўлена мноствам прычын, у тым ліку траўмай мозга, інтаксікацыяй, ацёкам галаўнога мозга з прычыны іншых прычын.

    Некроз першых шыйных сегментаў абумоўлены спыненнем кровазвароту па сістэме вертэбральных артэрый.

    Фактычным сінонімам смерці мозга з’яўляецца паняцце «залімітавай комы», лячэнне якой бессэнсоўна. Хворы, у якога канстатавана смерць мозга, з’яўляецца фактычна «жывым нябожчыкам». У практыкцы патанатамаў іншы раз выкарыстоўваецца тэрмін «рэспіраторны мозг». Стан неабходна адрозніваць ад хранічнага вегетатыўнага стану.

    Крытэры смерці мозга

    Злучаныя Штаты Амерыкі

    Паводле рэкамендацый Камісіі пры прэзідэнце ЗША[1], наступныя прыкметы паказваюць на смерць мозга:

    Афтальмалагічнае даследаванне

    Гіпаксемія пры правядзенні тэсту павінна быць выключана (з-за небяспекі развіцця сардэчнай арытміі і інфаркту міякарда). Для гэтага:

    Калі хворы не дыхае, артэрыяльная кроў пасылаецца на вызначэнне газаў крыві са звычайнымі прамежкамі, нягледзячы на прычыны, якія прывялі да спынення тэсту. Калі PaCO2 > 60ммHg і хворы не дыхае, тэст лічыцца станоўчым. Калі стан хворага стабільны, вызначэнне газаў крыві займае лічаныя хвіліны, а PaCO 2<60mmHg. Тэст можа быць працягнуты.

    Адсутнасць маторнай рэакцыі на моцны, глыбокі цэнтральны боль

    Адсутнасць ускладняючых дыягназ і сімулюючых смерць мозга станаў

    Клінічныя пацвярджальныя даследаванні

    Цэрэбральная ангіяграфія

    Цяпер ужываецца рэдка з-за дарагавіны, неабходнасці транспартавання ў рэнтгеналагічнае аддзяленне, уцягванні высокакваліфікаваных працаўнікоў, страты часу і патэнцыйнай небяспекі пашкоджання органаў, прызначаных для перасадкі. Візуалізацыя адсутнасці мазгавога крывацёку, несумяшчальнага з жыццём мозга на ангіяграфіі 4 мазгавых судзін з’яўляецца Залатым стандартам смерці мозга.

    Электраэнцыфалаграфія-ЭЭГ

    Можа быць праведзена ў ложку хворага. Патрабуе ўдзелу кваліфікаванага адмыслоўца — інтэрпрэтатара. Не вызначае актыўнасць ствала мозга. Электрамазгавая цішыня (electrocerebral silence-ECS) не выключае магчымасці зварачальнай комы. Неабходны працяг назірання за хворым не менш за 6 гадзін пасля вызначэння ECS. ЭЭГ можа быць скарыстана для ўдакладнення дыягназу смерці мозга ў хворых, у якіх пэўна выключаны: медыкаментозная інтаксікацыя, гіпатэрмія ці шок. Вызначэнне электрацырыбральнай цішыні на ЭЭГ засноўваецца на адсутнасці электрычнай актыўнасці > 2 мікравольт пры наступных умовах:

    Цэрэбральная радыёізатопная ангіяграфія-Cerebral Radionuclid Angiogram-CRAG

    Можа быць выканана на койцы з выкарыстаннем звычайнай стынцыляцыйнай камеры з каліматарам нізкай энергіі. Можа быць неэфектыўнай пры наяўнасці мінімальнага мазгавога крывацёку, асабліва, ствала мозга, таму рэкамендавана працягнуць назіранне на працягу 6 гадзін, калі дакладныя дадзеныя пра масіўнае пашкоджанне мозга (траўма, кровазліццё) і іншыя ўскладненні адсутнічаюць. Абследаванне праводзіцца дасведчаным інтэрпрэтатарам.

    Можа быць скарыстаная для дыягностыкі смерці мозга пры наступных станах:

    Тэхніка правядзення.

    Даследаванне пацвярджае Смерць мозга, калі дэманструе адсутнасць крывацёку ў сонных артэрыях на падмурку чэрапа, адсутнасць запаўнення басейнаў сярэдняй і пярэдняй мазгавой артэрый (пры смерці мозга можа назірацца затрыманая і праўдзівая візуалізацыя сінусаў цвёрдай мазгавой абалонкі). Адсутнасць «эфекту кандэлябра» паказвае на адсутнасць мазгавога крывацёку над падмуркам мозга.

    Смерць мозга і рэлігія

    Смерць мозга ў хрысціянстве

    Каталіцкая царква лічыць спыненне дзейнасці кары галаўнога мозга крытэрам вызначэння смерці чалавека[2].

    У праваслаўнай царквы адсутнічае адназначнае меркаванне пра тое, ці з’яўляецца смерць галаўнога мозга, пры ўмове функцыянавання іншых сістэм арганізма, падставай для канстатавання факту смерці чалавека. Смерць у праваслаўі на аснове Святога Пісання разумеецца як разлучэнне душы ад цела (Пс. 145:4; Лк. 12:20). Так, багаслоў В. В. Зенькоўскі піша, што «разбурэнне цела адбірае ад душы аснову яе жыцця (няма мозга, нервовай сістэмы, праз якія душа атрымлівае матэрыял для жыцця)»[3]. Таму штучнае падтрыманне жыццядзейнасці арганізма лічыцца мэтазгодным толькі тады, калі існуе надзея на працяг жыцця і функцыянаванне арганізма як цэлага[4]. З гэтай прычыны, пры смерці мозга дазваляецца спыняць штучную вентыляцыю лёгкіх[5].

    Смерць мозга ў ісламе

    У шматлікіх ісламскіх краінах дзейнічае канцэпцыя смерці галаўнога мозга як крытэра вызначэння факту смерці арганізма і пасля яе дазволена спыняць інтэнсіўную тэрапію[5]. Гэта рашэнне заснавана на выніках працы Трэцяй міжнароднай канферэнцыі ісламскіх юрыстаў (1986) і Чацвёртай сесіі Рады ісламскай акадэміі юрыспрудэнцыі (1988), якія дазволілі вынятак органаў у чалавека пасля смерці мозга.

    Смерць мозга ў іўдаізме

    Па дадзеным пытанні кансэнсус не дасягнуты. Існуе шмат пунктаў гледжання, з якіх галоўныя наступныя тры[6][7][8]:

    1. Меркаванне, што ўся справа ў дзейнасці сэрца. Па гэтым пункце гледжання, перасадка сэрца можа апынуцца забойствам і донара, і прымальнага, бо з іх вымаюць сэрца, якое б’ецца. У наш час дазваляецца прымаць донарскія органы[9][10].
    2. Меркаванне, што ўсё жыццё знаходзіцца ў мозгу, таму пакуль не стане відавочна, што ўвесь мозг згніў, застаецца магчымасць, што чалавек жывы.
    3. Смерць мазгавога ствала прызнаецца за мазгавую смерць, эквівалентную талмудысцкай неспадзяванцы пра неадкладную смерць пры дэкапітацыі[11]. Ізраільскі равінат падтрымаў гэты пункт гледжання, і рыхтуецца законапраект, паводле якога мазгавая смерць будзе канстатавацца камісіяй з незалежных ад перасадкі органаў лекараў, юрыстаў і адмыслова падрыхтаваных прадстаўнікоў равіната для равінскага нагляду.

    Зноскі

    1. ↑ President’s Commission for Study of Ethical Problems in Medicine; Guidelines for the Determination of Death. «„JAMA“» 246:2184-6,1981.
    2. ↑ Ватыкан растлумачыў, што неабходна разумець пад «смерцю»
    3. ↑ Зенькоўскі В. Апалагетыка
    4. ↑ Асновы сацыяльнай канцэпцыі Рускай Праваслаўнай Царквы Архівавана 6 верасня 2013.
    5. 1 2 Пункт гледжання асноўных сусветных рэлігій на рашэнні, якія тычацца заканчэння жыцця ў аддзяленні інтэнсіўнай тэрапіі
    6. ↑ Encyclopedia of Jewish Medical Ethics, MD Avraham Steinberg
    7. ↑ «Вызначэнне моманту смерці», зборнік артыкулаў на іўрыце з часопіса Асія пры Інстытуце Медыцынскай Этыкі пры лякарні Шаарэй-Цэдэк Архівавана 16 красавіка 2010.
    8. ↑ Архівавана 30 сакавіка 2010. Архівавана 30 сакавіка 2010. Архівавана 30 сакавіка 2010. Jewish Medical Ethics series (2 volumes) ditors: Rabbi Mordechai Halperin, MD, Prof. Shimon Glick, MD, and Rabbi David Fink, PhD, «Вызначэнне моманту смерці» (англ.)  Архівавана 30 сакавіка 2010.
    9. ↑ «Цыц Эліезер», р. Э. Вальдэнберг
    10. ↑ «Мінхат Іцхак», Р. Іцхак Яакаў Вайс
    11. ↑ Меркаванне р. Мошэ Файнштэйна ў «Ігрот Мошэ», высветленае зяцем аўтара р. Мошэ Давыдам Тэндлерам.
    Тэмы гэтай старонкі (4):
    Катэгорыя·Рэаніматалогія
    Катэгорыя·Смерць
    Катэгорыя·Удакладненне арфаграфіі
    Катэгорыя·Тэрмінальныя станы