Рэната Біролі (італ.: Renato Birolli; 10 снежня 1905, Верона — 3 мая 1959, Мілан) — італьянскі мастак. Адзін са стваральнікаў новага фронту мастацтваў.
Рэната Біролі нарадзіўся ў сям’і завадскога рабочага. У 1924 годзе ён прыехаў у Мілан і там, сумесна з мастакамі Рэната Гутуза, Джакома Манцу і Аліджы Сасу, стварыў авангардысцкую групу. Мастак пачаў свой творчы шлях як экспрэсіяніст, з таксама выразна выяўленым уплывам на яго творчасць жывапісу Ван Гога і Джэймса Энсара. У 1936 годзе Біролі наведаў Парыж, дзе захапляўся фавізмам. У 1937 годзе ён уступіў у мастацкі рух «Карэнтэ», пісаў артыкулы для мастацкіх часопісаў гэтага кірунку.
Палітычныя і творчыя погляды мастака ішлі ўразрэз з пазіцыяй фашысцкага рэжыму, які кіраваў Італіяй. Р. Біролі арыштоўвалі ўлады і некаторы час знаходзіўся ў зняволенні. З прычыны гэтага пасля вызвалення мастак збліжаецца з камуністамі і ўдзельнічае ў Руху Супраціву.
У 1947 годзе Біролі зноў прыязджае ў Парыж, знаёміцца з творчасцю Маціса, Пікасо і, пад іх уплывам, становіцца паслядоўнікам посткубізму ў жывапісе. Пазней мастак распрацаваў свой уласны творчы стыль, нейкую лірычную форму абстракцыянізму. У тым жа 1947 годзе Рэната Біролі ўдзельнічае ў руху Новы фронт за мастацтва («Fronte Nuovo delle Arti»). У 1952 годзе, пасля расколу «Фронту», Біролі, сумесна з некалькімі мастакамі, стварае «Gruppo degli Otto».
Пачынаючы з 1948 года Рэната Біролі — шматразовы ўдзельнік венецыянскіх біенале.