Рэната Гутуза (іт. Renato Guttuso; 26 снежня 1911 ці 2 студзеня 1912, Багерыя — 18 студзеня 1987, Рым) — італьянскі жывапісец, графік, ганаровы член Акадэміі мастацтваў СССР (1962). Адзін са стваральнікаў новага фронту мастацтваў.
Рэната Гутуза нарадзіўся ў прыгарадзе Палерма Багерыі ў сям’і землямера Джаакіна Гутуза Фазула. Першыя ўрокі малявання атрымаў у сельскага майстра, які займаўся роспісам вазоў. Вучыўся ў ліцэі, наведваў курсы мастака-футурыста Піпа Рыца. У 1931 годзе Гутуза ўдзельнічае ў Куадрыенале — выставе італьянскіх мастакоў у Палерма, якая праходзіць раз у чатыры гады, дзе дзве яго карціны былі адзначаны крытыкай. У 1930 годзе паступіў на факультэт права ва ўніверсітэце Палерма. Праз год кінуў вучобу і пераехаў у Рым. Працаваў рэстаўратарам у галерэі Баргезэ. У Рыме Гутуза збліжаецца з дзеячамі мастацтва, апазіцыйнымі рэжыму Мусаліні. Яго артыкул пра Пікасо (1933) у газеце «Ора» пацягнуў за сабой абвінавачанне з боку цэнзуры ў парушэнні грамадскай бяспекі. Уваходзіў (1938) у арт-аб’яднанне «Карэнтэ» («Плынь»), якое выдавала аднайменны літаратурна-мастацкі часопіс. У 1940 годзе Гутуза ўступіў у Камуністычную партыю Італіі (з 1956 — у ЦК Кампартыі).
У гады Другой сусветнай вайны Гутуза стварае адзін са знакамітых сваіх твораў — «Распяцце»: «Я хачу напісаць гэтае пакаранне Хрыста як сённяшнюю сцэну… Хрыстос як сімвал усіх, хто сёння церпіць абразы, турмы, пакаранні за свае ідэі». Карціна пераклікаецца з «Гернікай» — у цэнтры кампазіцыі фігура каня — прамая цытата шэдэўра Пікасо. Карціна «Распяцце» экспанавалася на выставе «Прэміа Бергама» (1942) і выклікала незадаволенасць Ватыкана. З 1943 года Гутуза ўдзельнік руху Супраціўлення ў складзе партызанскай брыгады Поўдня.
У 1945 годзе разам з Перыкле Фацыні, Антоніа Карпора і некалькімі іншымі мастакамі Гутуза заснаваў групу Неа-кубіста.