У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Баталаў.
Рыгор Міхайлавіч Баталаў (15 (28) студзеня 1915, Віцебск — 19 верасня 1988, Кіеў) — камандзір 229-га гвардзейскага стралковага палка 72-й гвардзейскай стралковай дывізіі 7-й гвардзейскай арміі Стэпавага фронту. Генерал-лейтэнант (1965). Герой Савецкага Саюза (26.10.1943, медаль № 1408)[3].
Нарадзіўся ў сям’і рабочага. Пасля заканчэння няпоўнай сярэдняй школы працаваў слесарам.
У Чырвонай Арміі з 1934 года. У 1937 годзе скончыў Мінскае пяхотнае вучылішча, у 1942 годзе — паскораны курс Ваеннай акадэміі імя М. В. Фрунзэ. У гады Вялікай Айчыннай вайны ўдзельнічаў у баявых дзеяннях з чэрвеня 1941 года на Заходнім, Паўднёва-Заходнім, Сталінградскім, 2-м Украінскім, Данскім і Варонежскім франтах[3]. Удзельнік баёў пад Сталінградам, на Курскай дузе, на Дняпры, вызвалення Румыніі, Венгрыі, Аўстрыі, Чэхаславакіі[3].
У ноч на 25 верасня 1943 года 229-ы гвардзейскі стралковы полк пад камандаваннем гвардыі маёра Р. М. Баталава фарсіраваў Днепр у сяла Барадаеўка Верхнедняпроўскага раёна Днепрапятроўскай вобласці і захапіў плацдарм. У ноч на 26 верасень 1943 года ўварваўся ў сяло Барадаеўка і, прасунуўшыся на 4 кіламетры, нанёс праціўніку вялікія страты ў жывой сіле і тэхніцы[3].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 26 кастрычніка 1943 за мужнасць і гераізм, праяўленыя пры фарсіраванні Дняпра і ўтрыманні плацдарму гвардыі маёру Рыгору Міхайлавічу Баталаву прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» (№ 1408).
Пасля заканчэння вайны Р. М. Баталаў працягнуў службу ў арміі, у 1952 годзе скончыў Ваенную акадэмію імя М. В. Фрунзэ, у 1959 годзе — Ваенную акадэмію Генеральнага штаба[3].
Да 1971 года ў Савецкай Арміі[3]. Жыў у Кіеве, працаваў у інстытуце кібернетыкі АН УССР.
Памёр 19 верасня 1988. Пахаваны ў Кіеве на Лук’янаўскіх вайсковых могілках.
Рыгор Міхайлавіч Баталаў на сайце «Героі краіны»
Тэмы гэтай старонкі (30):