Раймон Кено (фр.: Raymond Queneau; 21 лютага 1903, Гаўр, Францыя — 25 кастрычніка 1976, Парыж) — французскі пісьменнік, эсэіст, перакладчык. Удзельнік сюррэалістычнага руху, адзін з заснавальнікаў «УЛІПО — Майстэрні патэнцыйнай літаратуры» (фр. Oulipo — Ouvroir de littérature potentielle), Трансцэндэнтальны Сатрап Каледжа Патафізікі, створанага як пародыя на навуковыя супольнасці са сваімі секцыямі, падсекцыямі, пасадамі і г.д.[6]
Амаль усё жыццё працаваў у выдавецкім доме «Галімар», быў дырэктарам «Энцыклапедыі Плеяды». Вядомасць атрымаў дзякуючы раману «Зазі ў метро» (Zazie dans le métro, 1959), дзе даследуецца паўсядзённае маўленне ў супрацьстаўленні літаратурнай норме французскай мовы. У разнастайных па жанрах творах — ад матэматычных шарадаў да філасофскіх эсэ — часта эксперыментаваў, выкарыстоўваў фанетычную, т.зв. «новафранцузскую» мову, размоўную і жаргонную лексіку, распрацаваў цэлую сістэму «літаратурных пратэзаў» — фармальных абмежаванняў (паліндромы, ліпаграмы, анаграмы, г.д.), якія стымулююць уяўленне аўтара і дазваляюць пазбягаць штампаў і стэрэатыпаў. На беларускую мову вершы Раймона Кено перакладаў Зміцер Колас.