Пер А́ндэрс Ру́длінг (шведск.: Per Anders Rudling; 1974, Карльстад, Швецыя)[2] — шведска-амерыканскі гісторык[3], прафесар кафедры гісторыі Лундскага ўніверсітэта (Швецыя), спецыялізуецца ў галіне нацыяналізму. Мае ступені магістра рускай мовы (Упсальскі ўніверсітэт, 1998), магістра гістарычных навук (Універсітэт Сан-Дыега, 2003), доктара філасофіі (Універсітэт Альберты, 2009). З’яўляецца аўтарам кнігі «Узлёт і падзенне беларускага нацыяналізму, 1906—1931» (англ.: The Rise and Fall of Belarusian Nationalism, 1906-1931), якая апублікавана Універсітэтам Пітсбурга[4] і прысвечана тэме сучаснага беларускага нацыяналізму ад вытокаў да 1930-х гг[5].
Аўтар даследавання па гісторыі беларускага і ўкраінскага нацыяналізму, Халакоста ва Украіне і Беларусі.
У 2012 годзе выступіў з крытыкай анансаванага лекцыйнага туру ў Канадзе Руслана Забілага — былога дырэктара львоўскага «Цэнтра даследаванняў вызваленчага руху» і дырэктара львоўскага музея «Турма на Лонцкага»[6]. Паводле словаў Рудлінга, Забілый удзельнічаў у праслаўленні ўкраінскага нацыяналізму ў яго самых жорсткіх формах. Лекцыйны тур Забілага, адзначыў Рудлінг, прасоўваюць арганізацыі, асацыяваныя з украінскім нацыяналізмам накшталт АУН(б)(укр.) бел. Сцяпана Бандэры — антыдэмакратычнай, антысеміцкай і расісцкай арганізацыі, што выкарыстоўвала тэрарызм і гвалт супраць палітычных апанентаў і нацыянальных меншасцей[7][8].
За гэта Рудлінг падвергся нападкам з боку ўкраінскіх нацыяналістаў у Канадзе (сярод якіх быў і прэзідэнт супольнасці ветэранаў УПА). У абарону гісторыка выступіў шэраг вучоных і даследчыкаў Халакоста, якія выказалі салідарнасць з Рудлінам і назвалі яго крытычныя выказванні каштоўнымі і пераканаўчымі. Сярод тых, хто падтрымаў Рудлінга, былі Омер Бартаў(англ.) бел., Эфраім Зураф(англ.) бел., Довід Кац(англ.) бел., Джон-Пол Хімка(англ.) бел., Аляксей Мілер(руск.) бел., Атына Гросман(ням.) бел., Рут Водак(англ.) бел., Крысціян Гернер(англ.) бел. і інш[9].