wd wp Пошук: ⬜

Павел Іванавіч Бондар

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Бондар. Павел Іванавіч Бондар (нар. 26 лістапада 1943, с. Екацярынаўка, Мікалаеўская вобласць, УССР) — беларускі гісторык, палітолаг. Доктар гістарычных навук (1992), прафесар (1997).

Біяграфія

Скончыў у 1970 годзе БДУ і працаваў у ім. З 1991 у ЦК КПБ, Беларускай навукова-прамысловай асацыяцыі, Дзяржаўным вышэйшым атэстацыйным камітэце Рэспублікі Беларусь, Беларускім інстытуце інфармацыі і прагнозу. З 1995 у Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. З 2001 у Мінскім інстытуце кіравання.

Навуковая дзейнасць

Даследуе палітычную гісторыю 20 ст. і сучаснасці, праблемы ўзаемадзеяння маралі і палітыкі, выхаваўчага патэнцыялу літаратуры і мастацтва, культурна-асветных устаноў, працэсы трансфармацыі палітычнай сістэмы на шляху да дэмакратычнага грамадства і прававой дзяржавы. Аўтар навучальных дапаможнікаў для ВНУ, адзін з распрацоўшчыкаў дзяржаўнага адукацыйнага стандарту па паліталогіі (1999).

Творы

Нравственное воспитание трудящихся: На опыте Компартии Белоруссии. Мн., 1986;
Мир после «холодной войны»: характер и тенденции геополитических изменений // Бел. думка. 1996. № 2;
Стать другими, не уходя от себя: «Новая» мифологизация сознания, или «противоядие» духовной деградации // Бел. думка. 1996. № 11 (разам з У. П. Цялічкам); Политология. Гродно, 1997;
Тесты по политологии. 2 изд. Мн., 2001;
Политология: Учеб.-метод, комплекс. Мн., 2003 (разам з Ю. П. Бондарам).

Літаратура

Бондар Павел Іванавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 1: Дадатак: Шчытнікі — Яя. — 472 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0295-4 (т. 18. Кн. 1), ISBN 985-11-0035-8.
Республика Беларусь : энциклопедия. [В 7 т.] Т. 2. — Минск, 2006.
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6, кн. 2. — Мінск, 2003.