Ордэн Канады (англ.: Order of Canada, фр.: Ordre du Canada) — вышэйшая грамадзянская ўзнагарода Канады.
Ордэн заснаваны 17 красавіка 1967 года каралевай Вялікабрытаніі і Канады Елізаветай II з нагоды святкавання стагоддзя дзяржавы (1 ліпеня 1967) і прызначаны для ўзнагароджання грамадзян Канады і замежных грамадзян.
Першае ўзнагароджанне выраблена 7 ліпеня 1967 года. Сярод першых узнагароджаных Уайлдэр Пенфілд і Марыс Рышар.
Суверэнам ордэна з’яўляецца Каралева. Узнагароджанне здзяйсняе Генерал-губернатар Канады.
Ордэн падзяляецца на тры ступені:
Усяго за 40 гадоў было ўзнагароджана больш за 5000 чалавек.[2]
Знак ордэна ўяўляе сабой стылізаваную шасціканцовую белую сняжынку ў залатой (для членаў ордэна — сярэбранай) аправе з выявай брытанскай кароны на верхнім «пялёстку», чырвонага (для Кампаньёнаў), залатога (для Афіцэраў) і сярэбранага (для членаў ордэна) кляновага ліста ў цэнтры і лацінскім надпісам «Desiderantes meliorem patriam» («Які жадаюць лепшага Радзіме») па чырвоным крузе, які аблямоўвае цэнтр.
Кавалеры Ордэна маюць права дадаваць пры афіцыйным напісанні сваіх прозвішчаў літары «CC» («кампаньён»), «OC» («афіцэр») ці «CM» («член») і насіць на паўсядзённым адзенні мініяцюры знака ордэна.
Знак Кампаньёна і Афіцэра ордэна носіцца на шыйнай стужцы мужчынамі і на спецыяльным банце жанчынамі. Знакі Членаў ордэна носяцца на стужцы на грудзі мужчынамі і на банце жанчынамі.
Замежнікі лічацца Ганаровымі Кампаньёнамі, Афіцэрамі ці Членамі ордэна. На працягу года магчыма не больш за 5 узнагароджанняў.
Станам на 2008 год налічваецца 16 замежнікаў ганараваных ордэнам.