Наталля Яўгенаўна Гарбанеўская (руск.: Ната́лья Евге́ньевна Горбане́вская; 26 мая 1936, Масква — 29 лістапада 2013, Парыж) — руская паэтэса і перакладчыца, праваабаронца, удзельніца дысідэнцкага руху ў СССР.
Нарадзілася 26 мая 1936 года ў Маскве. Бацькі ў шлюбе не знаходзіліся, маці — Яўгенія Сямёнаўна Гарбанеўская, бібліятэкар, руская; бацька — яўрэй, з якім яна не мела зносіны, загінуў у час Вялікай Айчыннай вайны на фронце[5].
Паступіла ў 1953 годзе на філалагічны факультэт Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя М. В. Ламаносава, займалася ў літаратурнай студыі. Першыя публікацыі вершаў Гарбанеўскай з’явіліся ў факультэцкай насценгазеце.
У снежні 1956 года была затрыманая КДБ у сувязі са знаёмствам з Андрэем Цярохіным і Уладзімірам Кузняцовым, арыштаванымі за распаўсюд улётак з пратэстам супраць савецкай інтэрвенцыі ў Венгрыі. Была вызвалена праз тры дні, выступала сведкай абвінавачання на працэсе Цярохіным і Кузняцовым. Па яе ўласным больш познім прызнанні, паказанні пачала даваць, бо ў ёй «разгулялася… камсамольская свядомасць»; «Вось гэта самы змрочны момант у маёй гісторыі жыцця, які я сама сабе не даравала»[6]. Увосень 1957 года была выключана з МДУ, нібыта за пропускі заняткаў[5].
У 1958 годзе паступіла на завочнае аддзяленне філалагічнага факультэта Ленінградскага ўніверсітэта[5], у 1964 годзе скончыла яго па спецыяльнасці «Філолаг, выкладчык рускай мовы і літаратуры сярэдняй школы». Працавала ў Маскве бібліятэкарам, бібліёграфам, тэхнічным і навуковым перакладчыкам. Была знаёмая з Аляксандрам Гінзбургам і Юрыем Галанскавым, перадрукоўвала самвыдатаўскія матэрыялы. У 1961 годзе нарадзіла першага сына, ў 1968 годзе — другога[5].
Удзельніца дэманстрацыі 25 жніўня 1968 года супраць увядзення савецкіх войскаў у Чэхаславакію, куды прыйшла разам з каляскай з грудным дзіцём. Гарбанеўская прынесла з сабой самаробны чэхаславацкі сцяг і два рукапісныя плакаты: «Няхай жыве свабодная і незалежная Чэхаславакія!» (на чэшскай мове) і «За вашу і нашу свабоду!» (на рускай мове)[7]. Была затрымана разам з іншымі дэманстрантамі, але ў той жа дзень вызвалена; ёй прад’явілі абвінавачанне ў «групавых дзеяннях, што груба парушаюць грамадскі парадак». Не была асуджана разам з астатнімі дэманстрантамі, бо карміла грудное дзіця[8].
Да наступнага арышту паспела скласці дакументальную кнігу пра дэманстрацыю «Поўдзень. Справа аб дэманстрацыі 25 жніўня 1968 года на Чырвонай плошчы» (апублікавана ў Франкфурце-на-Майне, 1970 г.). У кнізе ўзноўлена хроніка падзей таго дня і сабраны ўсе матэрыялы, якія адносяцца да хода следства і вынясення прысуду па гэтаму палітычнаму працэсу. Кніга-дакумент была перакладзена на асноўныя еўрапейскія мовы, у СССР выдавалася ў самвыдаце ў 1969 годзе. Была арыштавана 24 снежня 1969 года па абвінавачанні ў «распаўсюдзе заведама ілжывых выдумак, якія ганьбяць савецкі дзяржаўны і грамадскі лад».
17 снежня 1975 года эмігравала. Жыла ў Парыжы. Удзельнічала ў палітычных выступах па ўсёй Францыі — у асноўным па запрашэнні групы «Міжнароднай Амністыі».
У жніўні 1990 года сталіца Чэхаславакіі Прага прысвоіла Гарбанеўскай і іншым удзельнікам дэманстрацыі 1968 года званне ганаровых грамадзян горада.
У Расіі Гарбанеўская публікавалася з 1990 года, у постсавецкі час рэгулярна прыязджала на радзіму. У кастрычніку 1990 года падпісала «Рымскі зварот».
У красавіку 2005 года прыняла польскае грамадзянства.
Памерла 29 лістапада 2013 года ў Парыжы. Пахавана ў Парыжы на могілках Пер-Лашэз. У жалобнай цырымоніі прынялі ўдзел паслы Польшчы і Чэхіі.