На́звы насе́леных пу́нктаў Рэспу́блікі Белару́сь — серыя нарматыўных даведнікаў, якія ўключаюць у сябе ўсе наяўныя назвы населеных пунктаў Беларусі ў межах адміністрацыйна-тэрытарыяльных падраздзяленняў (вобласць, раён, пасялковы і сельскі саветы). Серыя нарматыўных даведнікаў у шасці кнігах пад кіраўніцтвам і рэдакцыяй В. П. Лемцюговай. Праца над нарматыўнымі даведнікамі планавалася, каардынавалася і кантралявалася Дзяржаўным камітэтам па маёмасці Рэспублікі Беларусь[1].
Кожная асобная кніга даведніка змяшчае ўвесь сучасны рэестр назваў населеных пунктаў адной з шасці абласцей, якія падаюцца беларускай кірыліцай і лацінкай, а таксама рускай графікай. Напісанне назваў прыведзена ў адпаведнасць з правапіснымі нормамі беларускай і рускай літаратурнай мовы. У беларускай частцы ў назвах паказаны націск, граматычны род, множны лік, прыводзяцца парадыгмы скланення, варыянты сучасных афіцыйных назваў і назвы, якія па якіх-небудзь прычынах выйшлі з ужытку. Даведнік суправаджаецца прадмовай на беларускай і рускай мовах, алфавітнымі паказальнікамі назваў населеных пунктаў у трох графічных варыянтах[1].
Настаўнік гісторыі Лукаўскай сярэдняй школы Маларыцкага раёна Брэсцкай вобласці Мікалай Баліцэвіч адзначае, што ў нарматыўным даведніку «Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць» прыводзіцца толькі 188 страчаных назваў населеных пунктаў Маларытчыны. Пры гэтым у выніку праведзеных ім і яго выхаванцамі даследаванняў да гэтага спісу дададзеныя яшчэ 173 назвы. Гэтае пацвярджае тое, што раней сур’ёзныя аналагічныя даследаванні не праводзіліся[2].
Старшыня секцыі тапанімікі Беларускага геаграфічнага таварыства Раіса Аўчыннікава лічыць, што даведнікі змяшчаюць шмат памылак, а таму яны патрабуюць перагляду з прыцягненнем спецыялістаў розных навук: філолагаў, географаў, картографаў, гісторыкаў, краязнаўцаў і абавязкова мясцовых старажылаў[3]. Пры гэтым трэба адзначыць, што сама Валянціна Лемцюгова ў сваёй прадмове да даведніку кажа пра тое, што «нягледзячы на вялікую працу, праведзеную ў мэтах упарадкавання правапісу назваў населеных пунктаў, апошнюю кропку ў гэтай складанай справе пакуль што ставіць рана. У перспектыве мяркуецца разгледзець магчымасць пераводу многіх варыянтных назваў у разрад асноўных, афіцыйных. Шмат давядзецца зрабіць для таго, каб пазбавіць нашу айканімію ад усяго наноснага, штучнага, вярнуць ёй беспадстаўна знішчаныя ў працэсе перайменаванняў сапраўдныя гістарычныя найменні. Пытанні застаюцца і іх належыць вырашаць паступова, паэтапна, як гэта робіцца ў цывілізаваных краінах, дзе нарматыўна-даведкавыя выданні перыядычна дапаўняюцца і ўдасканальваюцца за кошт больш дакладных звестак і новых дасягненняў у галіне тапанімічнай навукі і практыкі»[4].