У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Байкоў.
Мікалай Сафронавіч Байкоў[1] (красавік 1915[1], в. Покаць, Чачэрскі раён, Гомельская вобласць — 3 кастрычніка 1943) — чырвонаармеец Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1943)[1].
Мікалай Байкоў нарадзіўся ў 1915[1] годзе ў вёсцы Покаць (цяпер — Чачэрскі раён Гомельскай вобласці) ў сялянскай сям’і. У 1941[1] годзе быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію і накіраваны на фронт Вялікай Айчыннай вайны. Да верасня 1943 года чырвонаармеец Мікалай Байкоў быў стралком 78-га стралковага палка 74-й стралковай дывізіі 13-й арміі Цэнтральнага фронту. Вызначыўся падчас бітвы за Дняпро[2].
У канцы верасня 1943 года Байкоў адным з першых у сваім падраздзяленні фарсіраваў Дняпро на поўнач ад Кіева[1]. Удзельнічаў у ўтрыманні плацдарма на заходнім беразе ракі, атрымаў раненне, але поля бою не пакінуў і працягнуў адбіваць контратакі праціўніка, чым спрыяў паспяховай пераправе праз раку сваёй роты[2].
Прапаў без вестак 3 кастрычніка 1943 года[2].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 16 кастрычніка 1943 года чырвонаармеец Мікалай Байкоў быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза. Быў таксама ўзнагароджаны ордэнам Леніна і шэрагам медалёў[2].