Мікалай Гаўрылавіч Славя́наў (23 красавіка (5 мая) 1854 — 5 (17) кастрычніка 1897) — рускі інжынер-электратэхік, вынаходнік электрычнай дугавой зваркі металаў.
М. Г. Славянаў нарадзіўся ў сяле Нікольскае Задонскага павета Варонежскай губерні (зараз у Задонскім раёне Ліпецкай вобласці). У 1877 годзе скончыў Пецярбургскі горны інстытут. Працаваў на заводах Урала, з 1833 г. на Пермскіх гарматных дварах.
Упершыню выкарыстаў электрычны ток у мэтах прамысловага нагрэву. Удасканаліў вынайдзены М. М. Бенардосам спосаб дугавой зваркі. У 1888 г. распрацаваў метад дугавой зваркі плаўкім электродам з папярэднім падагрэвам вырабаў. У 1890—1891 гг. атрымаў патэнты на сваё вынаходніцтва ў Германіі, Францыі, Вялікабрытаніі, Бельгіі, Аўстра-Венгрыі. Таксама распрацаваў аўтаматычны рэгулятар даўжыні электрычнай дугі, прапанаваў выкарыстоўваць флюсы і ферасплавы-раскісляльнікі з мэтай павелічэння якасці зварных швоў і інш.
Аўтар працы па электразварцы — «Электрычная адліўка металаў» (1891).