wd wp Пошук: ⬜

Зварка

Зва́рка — тэхналагічны працэс атрымання нераздымнага злучэння цвёрдых матэрыялаў з расплаўленнем краёў злучальных частак або іх мясцовай пластычнай дэфармацыяй. Метадам зваркі злучаюць дэталі з металаў, шкла, пластмас, керамікі і інш.

Гісторыя[1]

Прасцейшыя прыёмы зваркі былі вядомы ў 8—7-м тысячагоддзі да н.э. Зваркай часцей за ўсё злучаліся вырабы з медзі, бронзы, свінцу, волава і іншых металаў і сплаваў. Злучальныя дэталі награвалі і месца злучэння залівалі загадзя падрыхтаваным расплаўленым металам (так званая, ліцейная зварка).
Вырабы з жалеза і яго сплаваў атрымлівалі нагрэвам дэталей у кавальскіх горнах да «зварачнага жару» і потым злучалі іх коўкай (кавальская зварка).

У 1882 годзе М. М. Бенардос(руск.) бел. і ў 1890 годзе М. Г. Славянаў прапанавалі выкарыстаць у мэтах зваркі электрычную дугу.

У пачатку 20 ст. былі зроблены першыя спробы зваркі і рэзкі сумессю гаручых газаў з кіслародам. У 1903 годзе французскі інжынер Э. Фушэ атрымаў у Германіі патэнт на ацэтылен-кіслародную гарэлку.

У 2-й палове 20 ст. у тэхналагічным працэсе зваркі сталі выкарыстоўвацца іншыя віды энергіі — плазму, электронныя, фатонныя і лазерныя прамяні, выбух, ультрагук і інш.

Класіфікацыя

Па фізічных прыкметах выдзяляюцца класы зваркі[1]:

• тэрмічная зварка,
• тэрмамеханічная зварка,
• механічная зварка.

Тэрмічная зварка

Тэрмічная зварка выконваецца плаўленнем з выкарыстаннем цеплавой энергіі. Падзяляецца на наступныя віды:

• электрадугавая (дугавая),
• электрашлакавая,
• электронна-прамянёвая,
• плазменна-прамянёвая,
• іонна-прамянёвая,
• зварка тлеючым разрадам,
• светлавая,
• індукцыйная,
• газавая,
• тэрмітная,
• ліцейная.

Тэрмамеханічная зварка

Тэрмічная зварка выконваецца плаўленнем з выкарыстаннем цеплавой энергіі і ціску. Падзяляецца на наступныя віды:

• кантактная,
• дыфузійная,
• індукцыйнапрэсавая,
• газапрэсавая,
• тэрмакапрэсійная,
• дугапрэсавая,
• шлакапрэсавая,
• тэрмітнапрэсавая,
• пячная.

Механічная зварка

Механічная зварка выконваецца з выкарыстаннем механічнай энергіі і ціску і падзяляецца на наступныя віды:.

• халодная зварка,
• зварка выбухам,
• ультрагукавая,
• зварка трэннем,
• магнітна-імпульсная зварка.

Зноскі

1. 1 2 Классификация сварки металлов (руск.)

Літаратура

• Скойбейда А. Т., Кузьмин А. В., Макейчик Н. Н. Детали машин и основы конструирования: Учебн. / Под общ. ред. А. Т. Скойбеды. — Мн.: Вышэйшая школа, 2000. — 3 000 экз. — ISBN 985-06-0081-0.(руск.)

Спасылкі

• Хренов К. К. Сварка(недаступная спасылка) // Вялікая савецкая энцыклапедыя (руск.)

• Классификация сварки металлов (руск.)

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Зварка

Тэмы гэтай старонкі (3):
Катэгорыя·Вікіпедыя·Запыты на пераклад з рускай
Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з непрацоўнымі спасылкамі
Катэгорыя·Зварка