wd wp Пошук:
    ⬜

    Марш на Рым

    Мусаліні сярод чорнакашульнікаў, якія ідуць на Рым

    Марш на Рым (італ.: Marcia su Roma, 27—30 кастрычніка 1922 года) — гвалтоўная змена ўлады ў Каралеўстве Італія, у выніку якой у 1924 годзе кіруючай партыяй стала Нацыянальная фашысцкая партыя, а Беніта Мусаліні прызначаны прэм’ер-міністрам.

    Перадумовы

    Эмблема Нацыянальнай фашысцкай партыі

    Яшчэ ў сакавіку 1919 года Беніта Мусаліні заснаваў Італьянскі саюз барацьбы, як рэакцыю на чырвонае двухгоддзе. Падчас выбараў у італьянскую палату дэпутатаў 1919 года, малалікая фашысцкая партыя пацярпела паражэнне, але ўжо ў 1921 годзе былі выбраны 38 фашысцкіх дэпутатаў, уключаючы Беніта Мусаліні і Дзіна Грандзі. Тым часам у фашысцкіх шэрагах ішло актыўнае стварэнне баявых атрадаў чорнакашульнікаў. У жніўні 1920 года яны ўдзельнічалі ў разгоне страйка на фабрыцы Альфа-Рамэа у Мілане, а пачынаючы з лістапада (пасля забойства аднаго высокапастаўленага чыноўніка правых поглядаў у Балонні) — чорнакашульнікі атрымліваюць сакрэтную падтрымку ўрада ў барацьбе супраць сацыялістычнага руху, асабліва на поўначы Італіі, у даліне ракі По.

    Ганенні на «чырвоны» рух выліліся, як ужо было сказана, у абранне 38 фашысцкіх дэпутатаў у 1921 годзе, большасць з якіх прайшла ў парламент у складзе Нацыянал-ліберальнай ізгоі Джавані Джаліці, якія, праўда, неўзабаве ад яе аддзяліліся. Увесь 1921 год Мусаліні спрабаваў стварыць кааліцыю з якой-небудзь палітычнай сілай, адзін час ён спрабаваў зблізіцца з сацыялістамі, але гэта выклікала абурэнне найбольш радыкальнай часткі фашыстаў — сквадрыстаў, на чале з іх лідарамі — «Ras». Пасля няўдалай спробы Джаліці разагнаць і забараніць сквадрыстаў, Мусаліні пад лозунгамі кансерватызму і нацыяналізму ператварае Італьянскі саюз барацьбы ў Нацыянальную фашысцкую партыю. Гэта прывяло да даволі буйных, але не ўзгодненых, антыфашысцкіх выступленняў у розных частках краіны. Супрацьстаянне з нядаўна выбраным прэм’ер-міністрам Італіі Луіджы Фактам і нарастаючае напружанне ў краіне вымусілі фашысцкіх лідараў адважыцца на сур’ёзны крок.

    Марш

    Калоны фашыстаў маршуюць на Рым

    Марш быў арганізаваны галоўным чынам квадрумвірамі: Эміліа Дэ Бона, Італа Бальба, Чэзарэ Марыя Дэ Векі і Мікеле Б’янкі — лідарамі фашысцкай партыі і чорнакашульнікаў. Сам Мусаліні аддаў перавагу заставацца ўбаку, хоць неаднаразова фатаграфаваўся сярод фашыстаў, якія ўдзельнічалі ў маршы.

    Пасля некалькіх мітынгаў на поўначы Італіі стала зразумела, што немалая частка насельніцтва падтрымлівае фашыстаў, заявы Мусаліні станавіліся ўсё больш адкрытымі, так, напрыклад, на 60-тысячным мітынгу ў Неапалі 24 кастрычніка 1922 года Мусаліні адкрыта заявіў: «Праграма нашай партыі простая: мы жадаем кіраваць Італіяй» і «Надышоў час фашыстам заняцца кіраваннем Італіяй. Яно або будзе перададзена нам добраахвотна, або мы пойдзем маршам на Рым і самі захопім яго ў свае рукі». Тым часам атрады пад правадырствам квадрумвіраў паступова займалі гарады і ключавыя пазіцыі ў даліне По. У некаторых гарадах атрады сквадрыстаў сустракалі супраціўленне арміі, але галоўным чынам захоп адбываўся бяскроўна.

    Вынікі

    Атрыманне такіх шырокіх паўнамоцтваў дазволіла Мусаліні сур’ёзна ўмацаваць свае пазіцыі. Напрыклад: у 1921 годзе ў парламент патрапіла ўсяго 38 фашысцкіх кандыдатаў, большасць з якіх — у складзе іншых, не фашысцкіх партый, аднак пасля заняцця пасады прэм’ер-міністра, пры дапамозе закона Ачэрба і выкарыстання сілы падчас выбараў 1924 года, яго партыя атрымлівае дзве траціны месцаў у парламенце. У выніку, прыгнечанне ўсякай апазіцыі сквадрыстамі, аж да звычайных забойстваў, як напрыклад забойства антыфашыста Джакама Матэоці, і поўная лаяльнасць парламента дазваляюць Мусаліні атрымаць дыктатарскія паўнамоцтвы. Улада ў Італіі цалкам пераходзіць пад кантроль фашыстаў да 1943 года.

    Гісторыі прыходу фашыстаў да ўлады была прысвечана Выстаўка фашысцкай рэвалюцыі.

    Спасылкі

    Тэмы гэтай старонкі (4):
    Катэгорыя·1922 год у Італіі
    Катэгорыя·Беніта Мусаліні
    Катэгорыя·Фашызм
    Катэгорыя·Фашысцкая Італія