У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Арабей. Лідзія Львоўна Арабей (27 чэрвеня 1925, в. Нізок, Уздзенскі раён — 20 лютага 2015, Мінск) — беларуская пісьменніца і літаратуразнавец, кандыдат філалагічных навук (1958)[1].
Нарадзілася ў сям’і службоўцаў. У 1942—1944 жыла ў Шчучыне. З 1944 — супрацоўнік рэдакцыі шчучынскай раённай газеты «Чырвоны сцяг». З 1945 жыве ў Мінску. Працавала ў часопісе «Вожык», у рэдакцыі газеты «Чырвоная змена», настаўнічала. Скончыла філалагічны факультэт БДУ (1951)[1], аспірантуру пры Інстытуце літаратуры і мастацтва АН БССР (1954). Была старшым рэдактарам выдавецтва «Беларусь» (1955—1967)[1], літсупрацоўнікам часопіса «Полымя» (1967—1974)[1]. Кандыдат філалагічных навук, дысертацыя была прысвечана жыццю і творчасці А. Пашкевіч (Цёткі).
Літаратурную працу пачала ў 1945. Выступае як празаік, крытык, літаратуразнавец. У 1956 выдала даследаванне «Цётка (Алаіза Пашкевіч)»[1], а ў 1959 «Фядос Шынклер»[1], аўтар зборнікаў аповесцяў і апавяданняў «Калібры» (1960, апавяданні для дзяцей), «Кватэра № 3» (1961, кніга сатыры і гумару), «Мера часу» (1962), «Экзамен» (1963), «Ларыса» (1964), «На струнах буры» (1967), «Сярод ночы» (1968), «Іскры ў папялішчы» (1970), «Ваўчкі» (1972), «Сіні бор» (1972, аповесць), «Мне трэба ехаць» (1974), «Стану песняй» (1977), «Сузор’е Вялікай Мядзведзіцы» (1980), «Паласа дажджу» (1984), «Пошукі кахання» (1987), «Ісці ў разведку» (1989, апавяданні для дзяцей), «Пошукi iсцiны» (абразкі, 2005), «На полымі любві» (даследаванне, прысвечанае Алаізе Пашкевіч (Цётцы), 2006), «Белае поле» (апавяданні, ўспаміны, 2008).
Выйшлі Выбраныя творы ў 2-х тамах (1985).
Пераклала раман эстонскага пісьменніка А. Хінта «Бераг вятроў» (з А. Раманоўскай, 1960).