У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Жлоба. Людміла Аляксандраўна Жлоба (нар. 16 мая 1947, Новасібірск) — беларускі архітэктар. Працуе ў вобласці ландшафтнай архітэктуры.
Нарадзілася 16 мая 1947 года ў Новасібірску.
Скончыла ў 1971 годзе Новасібірскі інжынерна-будаўнічы інстытут[1]. У 1968—1969 гадах працавала ў бюро тэхнічнай эстэтыкі АНАПіК завода нізкавольтнай апаратуры[ru] ў Новасібірску[2]. 3 1970 года працавала ў Новакузнецку ў інстытуце «Кемераўграмадзянпраект», з 1973 года ў інстытуце «Мінскпраект» (старшы, вядучы архітэктар, кіраўнік групы). У 1999 годзе пераведзена начальнікам архітэктурна-праектнага аддзела і галоўным архітэктарам праектаў ва УП «Гарархбюро» пры Камітэце архітэктуры і горадабудаўніцтва Мінгарвыканкама[1]. У 2007—2010 гадах галоўны архітэктар праектаў «Мінскграда». У 2010—2011 гадах вядучы эксперт «Дзяржбудэкспертыза» ў Мінску[2].
У Расіі выканала праект дэталёвай планіроўкаі жылога раёна «Тырган» (1970-72) і праект забудовы цэнтра гэтага раёна (1973) у г. Пракоп’еўску[2].
Асноўныя работы ў Мінску: рэканструкцыя парку імя М. Горкага (1975, у сааўт.) і часткі праспекта Ф. Скарыны ад плошчы Леніна да вул. Філімонава пасля будаўніцтва метро (1985), архітэктурна-ландшафтныя комплексы ўсходніх раёнаў горада на аснове Сляпянскага водна-паркавага паўкальца (1975—1989, Дзяржаўная прэмія СССР 1989), добраўпарадкаванне прывакзальнай плошчы аўтавакзала «Маскоўскі» (1990), рэканструкцыя і аднаўленне парку ў Нясвіжы (1990, у сааўт.)[1], рэгуляванне і добраўпарадкаванне ракі Свіслач ад Драздоўскага вадасховішчы да Камсамольскага возера, рэканструкцыя і добраўпарадкаванне стадыёна «Дынама», тэрыторыі, якая прылягае да станцыі метро «Няміга», тэрыторыі студэнцкага гарадка БНТУ, тэрыторыі, якая прылягае да будынка Адміністрацыі Прэзідэнта (2003—2005); эскізны праект добраўпарадкавання тэрыторыі абмежаванай рэчышчам ракі Свіслач, вул. Няміга, пр. Машэрава і Палацам спорту; дэталёвы план паўднёва-ўсходняй часткі водна-зялёнага дыяметра г. Мінска ўздоўж р. Свіслач на ўчастку ад вул. Аранскай да МКАД (2007—2009); дэталёвы план тэрыторыі ў граніцах пр. Пераможцаў — МКАД — вул. Ціміразева — вул. праектаванай № 2 — (тэрыторыя паміж граніцамі ТАА «Гандлёвы дом „Ждановічы“» і жылой зонай раёна «Лебядзіны») — вул. 4-е Кольца (граніца жылога раёна «Лебядзіны»); канцэптуальныя рашэнні планіроўкі і забудовы пр. Пераможцаў (2008)[2].
Аўтар мемарыяла ахвярам трагедыі на Нямізе (1999, у сааўтарстве з архітэктарамі Святланай Барысовіч, Аляксандрам Чадовічам і скульптарам Генадзем Буралкіным[3][4]; 2000, у сааўтарстве з архітэктарамі Святланай Барысовіч, Генадзем Лаўрэцкім і скульптарам Міхаілам Іньковым[4]).
Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1989). Узнагароджана дыпломам Саюза архітэктараў БССР (1983), дыпломам 1-й ступені і медалём Саюза архітэктараў СССР (1984), сярэбраным медалём ВДНГ СССР (1988), дыпломам Беларускага саюза архітэктараў (1993), дыпломам Нацыянальнага фестывалю архітэктуры Рэспублікі Беларусь (Мінск, 2000), дыпломам Міжнароднага саюза архітэктараў у Сафіі (2000), дыпломам Нацыянальнага фестывалю архітэктуры Рэспублікі Беларусь (Мінск, 2001), дыпломам лаўрэата VI Нацыянальнага фестывалю архітэктуры (Мінск, 2005)[2].