wd wp Пошук:
    ⬜

    Лузітаны

    Насельніцтва Іберыі каля 300 г. да н.э.

    Лузітаны (лац. Lusitani) — старажытнае племя індаеўрапейскага паходжання, якое насяляла паўднёвы захад Пірэнейскага паўвострава, па адной з версій з 6 стагоддзя да н.э., па іншай — з пачатку I тыс. да н.э. У 61 г. да н.э. былі захоплены Рымскай імперыяй. Каля 15 г. да н.э. тэрыторыя іх пасялення атрымала назву правінцыі Лузітанія. Сучасныя партугальцы лічаць лузітан сваімі продкамі.

    Іх мова — лузітанская — адносіцца да індаеўрапейскіх моў, аднак яе прыналежнасць да кельцкай галіны, у адрозненне ад суседняй мовы кельтыбераў, выклікае сумненні, з прычыны таго, што ў лузітанскай маецца шэраг нехарактэрных для кельтаў збліжэнняў з італійскімі мовамі.

    Лузітанская лунула

    Меркавана лузітаны прыйшлі з Альпаў, аднак сярод гісторыкаў і археолагаў вядуцца спрэчкі пра іх этнічнае паходжанне. Некаторыя сучасныя вучоныя мяркуюць, што яны былі карэнным народам гэтай вобласці і першапачаткова былі падпарадкаваны кельтам (меркаванне заснавана на сведчанні Страбона, які выводзіў лузітанаў ад кантабраў).

    Існуе меркаванне, што лузітаны з’яўляюцца групай плямёнаў кельцкага паходжання, звязанай з лузонамі, якія насялялі ўсход Пірэнейскага паўвострава. Шмат хто разглядае лузітан як карэннае іберыйскае племя, якое з’явілася ў выніку міжплемянных шлюбаў.

    Першай занятай лузітанамі вобласцю была, як відаць, даліна ракі Дуэра і правінцыя Бейра Алта. Пасля перамогі над кельтамі і іншымі суседнімі плямёнамі арэал іх пражывання аж да прыбыцця рымлян даходзіў да тэрыторыі Эстрэмадуры.

    Першапачаткова правінцыя Лузітанія ўключала таксама тэрыторыі Астурыі і Галісіі.

    Літаратура

    Спасылкі

    Тэмы гэтай старонкі (1):
    Катэгорыя·Плямёны старажытнай Іспаніі