wd wp Пошук:

Кантынентальныя кельцкія мовы

Кантынента́льныя ке́льцкія мовы — падгрупа кельцкіх моў. Усе мовы, якія ўваходзяць у гэту падгрупу, з’яўляюцца вымерлымі. Да кантынентальных кельцкіх моў звычайна адносяць усе кельцкія мовы, якія, у адрозненне ад астраўных кельцкіх, былі распаўсюджаны ў кантынентальннай частцы Еўропы. Вобласць распаўсюджвання кантынентальных кельцкіх моў уключала Галію, Іберыю, альпійскую зону (цяпер Аўстрыя, Чэхія, Швейцарыя), узбярэжжа Адрыятычнага мора і нават частка Малой Азіі (Галатыя). Носьбіты моў былі асіміляваны ў першыя стагоддзі н.э. галоўным чынам носьбітамі італійскіх і германскіх моў.

Да кантынентальных моў не адносіцца брэтонская мова — продкі яе носьбітаў пражывалі на Брытанскіх астравах і з’явіліся ў кантынентальнай частцы Еўропы ў другой палове 1-га тысячагоддзя н.э., ужо пасля вымірання ўласна кантынентальных кельцкіх моў.

Шэраг кельтолагаў лічыць падзел кельцкіх моў на кантынентальныя і астраўныя не генетычным, а саюзным, і прапануе ў якасці альтэрнатывы падзел на Q-кельцкія мовы і P-кельцкія мовы (па эвалюцыі пракельцкага гуку kw у пачатковай пазіцыі).

Мовы, засведчаныя помнікамі

З дзясяткаў кельцкіх моў і дыялектаў, якія меркавана існавалі ў антычным свеце, помнікамі і глосамі засведчаны толькі чатыры:

Са значна меншай ступенню ўпэўненасці да кантынентальных кельцкіх розныя аўтары адносяць яшчэ дзве мовы:

Гл. таксама

Літаратура

Тэмы гэтай старонкі (2):
Катэгорыя·Кантынентальныя кельцкія мовы
Катэгорыя·Кельцкія мовы