wd wp Пошук: ⬜

Зоя Валянцінаўна Белахвосцік

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Белахвосцік. Зоя Валянцінаўна Белахвосцік (нар. 26 кастрычніка 1959, Мінск, БССР, СССР) — беларуская актрыса

тэатра і кіно. Народная артыстка Беларусі, заслужаная артыстка Аўтаномнай Рэспублікі Крым.

Біяграфія

Нарадзілася 26 кастрычніка 1959 года ў Мінску ў сям’і акцёра Валянціна Белахвосціка і канцэртмайстра Вольгі Глебаўны Глебавай, дачкі акцёра Глеба Глебава.

У 1982 годзе скончыла Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут па спецыяльнасці актрыса драмы і кіно[1]. На чацвёртым курсе яе навучання ёй прапанавалі сыграць ролю Паўлінкі. З-за гэтай ролі ёй прыйшлося адрасціць доўгія валасы. З гэтага моманту Зоя выконвала ролю Паўлінкі да 2000 года[2].

З 1982 года з’яўлялася актрысай Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы. Сыграла ў больш за 55 спектаклях. Працавала на радыё, выкладае ў Беларускай акадэміі мастацтваў [3].

Пасля масавых фальсіфікацый на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, жорсткага разгону акцый пратэстаў, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, калектыў Купалаўскага тэатра 13 жніўня запатрабаваў спыніць гвалт у дачыненні да мірных грамадзян і выступіў за пералік галасоў з удзелам незалежных назіральнікаў. 17 жніўня ўладамі быў звольнены дырэктар тэатра Павел Латушка. 26 жніўня Зоя Белахвосцік разам з большасцю трупы і іншымі супрацоўнікамі тэатра звольнілася ў знак пратэсту[4].

2 кастрычніка яе звольнілі з Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў, дзе яна выкладала на кафедры акцёрскага майстэрства тэатральнага факультэту. На паўстаўкі яна была мастацкім кіраўніком акцёрскага курсу[5][6][7].

Ролі

Праца ў тэатры

Жыцці Карыцына
Івона, прынцэса Бургундская
Ідылія
Крывавая Мэры
Паўлінка
Піць, спяваць, плакаць
С. В.
Смак яблыка
Тутэйшыя

Праца ў кіно

2010 «Смяротная схватка»
2010 «Каханне дзеля жыцця» (здымаецца) — галоўная роля
2009 «Суд» — Лідзія Паўлаўна, маці Андрэя, «Сведка»
2009 «Жураў» — Міронава Ларыса, удава загінуўшага Сяргея Міронава, серыя «Смяротны нумар»
2008 «Зграя»
2007 «Чаклун і Румба» — медсястра
2007 «Маёр Ветраў» — суддзя
2005 «Чалавек вайны»
2002 «Каменская-2» — менеджар
2002 «Мужчынскія гульні»
1992 «Вальс залатых цяльцоў» — сцюардэса
1988 «Радавыя» (фільм-спектакль) — Мар’я
1987 «Жаніцца — не журыцца» (фільм-спектакль) — Зоська
1985 «Куды ідзеш, салдат?» — эпізод

Узнагароды

Народная артыстка Беларусі (2018[8]), заслужаная артыстка Аўтаномнай Рэспублікі Крым. Уладальніца нагруднага знака Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь «За ўнёсак у развіццё культуры Беларусі»[1]. Заслужаная артыстка Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы [9].

Сям’я

У шлюбе з рэжысёрам Аляксандрам Гарцуевым мае дачку Валянціну, таксама актрысу Купалаўскага тэатра.

Зноскі

1 2 Зоя Белахвосцік - фото и биография, семья, фильмография на AFISHA.TUT.BY(нявызн.) (недаступная спасылка). afisha.tut.by. Архівавана з першакрыніцы 26 сакавіка 2020. Праверана 26 сакавіка 2020.
↑ Наталия КРИВЕЦ | Сайт «Комсомольской правды» Прима Купаловского театра Зоя Белохвостик: Коса, грудь, бедра - все накладное(руск.) . KP.BY - сайт «Комсомольской правды» (21 кастрычніка 2009). Праверана 26 сакавіка 2020.(недаступная спасылка)
↑ Зоя Белахвосцік. Тэарэмы натхнення Архівавана 26 лютага 2017. Людміла Грамыка. Людзі тэатру і кіно
↑ Из Купаловского театра уволены 58 актеров и сотрудников Архівавана 3 верасня 2020.
↑ Зорку Купалаўскага тэатру Зою Белахвосьцік звальняюць з Акадэміі мастацтваў Архівавана 7 кастрычніка 2020., Радыё Свабода, 2-10-2020
↑ Звезду Купаловского, актрису Зою Белохвостик увольняют из Академии искусств(руск.) (недаступная спасылка). TUT.BY (2 кастрычніка 2020). Архівавана з першакрыніцы 4 кастрычніка 2020. Праверана 3 кастрычніка 2020.
↑ Зою Белохвостик увольняют из Академии искусств(руск.) (недаступная спасылка). Белорусский партизан. Архівавана з першакрыніцы 8 кастрычніка 2020. Праверана 3 кастрычніка 2020.
↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 462 «Аб узнагароджанні»(нявызн.). Афіцыйны інтэрнэт-партал Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (26 лістапада 2018).
↑ Тэатр імя Янкі Купалы(руск.) // Вікіпедыя. — 2020-03-26.

Спасылкі

Кінатэатр.ру