Дыскрыміна́нт[1] (лац.: discriminare — падзяляць, адрозніваць) або адро́знік[2] мнагачлена — лікавая велічыня, якая дазваляе рабіць высновы пра від каранёў мнагачлена і іх узаемнае становішча. Так, для мнагачлена
a
n
x
n
⋯ +
a
1
x +
a
0
{\displaystyle P(x)=a_{n}x^{n}+\dots +a_{1}x+a_{0}}
дыскрымінант (адрознік) вызначаюць як
a
n
2 n − 2
∏
1 ≤ i < k ≤ n
(
α
i
−
α
k
)
2
,
{\displaystyle D(P)=a_{n}^{2n-2}\prod _{1\leq i<k\leq n}(\alpha _{i}-\alpha _{k})^{2},}
дзе
α
1
,
α
2
, … ,
α
n
{\displaystyle \alpha _{1},\alpha _{2},\dots ,\alpha _{n}}
− карані мнагачлена P(x) (г.зн. рашэнні ўраўнення P(x) = 0) з улікам іх кратнасцей.
Дыскрымінант мнагачлена роўны нулю, калі і толькі калі мнагачлен мае кратны корань.
Дыскрымінант (адрознік) алгебраічнага ураўнення P(x) = 0 вызначаюць як адрознік мнагачлена P(x).
Найбольш вядомы дыскрымінант (адрознік) квадратнага ўраўнення.
Гл. таксама: Квадратны трохчлен Гл. таксама: Квадратнае ўраўненне Карані квадратнага ўраўнення
a
x
2
0
{\displaystyle ax^{2}+bx+c=0}
з рэчаіснымі каэфіцыентамі a, b і c можна вылічыць па формуле
x
1 , 2
=
− b ±
b
2
− 4 a c
2 a
.
{\displaystyle x_{1,2}={\frac {-b\pm {\sqrt {b^{2}-4ac}}}{2a}}.}
Колькасць рэчаісных рашэнняў залежыць ад знака выразу пад коранем (так званага падкарэннага выразу).
Гэты выраз
b
2
− 4 a c
{\displaystyle b^{2}-4ac}
называюць дыскрымінантам квадратнага ўраўнення
a
x
2
0
{\displaystyle ax^{2}+bx+c=0}
і абазначаюць праз D.
x
1
{\displaystyle x_{1}}
і
x
2
{\displaystyle x_{2}}
.
R
{\displaystyle \mathbb {R} }
. Таму рэчаісных каранёў няма. Аднак становішча змяняецца, калі разглядаць рашэнні над полем камплексных лікаў; у гэтым выпадку маем два (не рэчаісныя) рашэнні, якія з’яўляюцца камплексна спалучанымі адзін да аднаго.
Заўвага. Як выразна відаць з вышэйсказанага, значэнне дыскрымінанта (адрозніка) дазваляе адрозніваць выпадкі становішча каранёў ураўнення, адсюль і назва.
Гл. таксама: Поле раскладання мнагачлена Няхай
a
n
x
n
⋯ +
a
1
x +
a
0
∈ R [ x ]
{\displaystyle f(x)=a_{n}x^{n}+\dots +a_{1}x+a_{0}\in R[x]}
− мнагачлен n-ай ступені ад адной зменнай над абсягам цэласнасці R (перастаўляльным колцам з адзінкай і без дзельнікаў нуля). Няхай K ёсць поле раскладання мнагачлена
f
{\displaystyle f}
(г.зн. у гэтым полі мнагачлен
f
{\displaystyle f}
раскладваецца на лінейныя множнікі).
Тады адрознік (дыскрымінант) мнагачлена вызначаюць як[1][3]
a
n
2 n − 2
∏
1 ≤ i < j ≤ n
(
α
i
−
α
j
)
2
,
{\displaystyle D(f)=a_{n}^{2n-2}\prod _{1\leq i<j\leq n}(\alpha _{i}-\alpha _{j})^{2},}
дзе
α
1
, … ,
α
n
{\displaystyle \alpha _{1},\ldots ,\alpha _{n}}
− карані мнагачлена
f
{\displaystyle f}
, якія ляжаць у полі K.
Заўвага. Можна паказаць, што для любога мнагачлена над нейкім абсягам цэласнасці R існуе поле раскладання. Так, поле дзелей Q колца R з’яўляецца найменшым полем, якое змяшчае колца R. І ў якасці поля раскладання K можна ўзяць алгебраічнае замыканне поля Q.
Гл. таксама: Рэзультант Няхай поле K мае нулявую характарыстыку.
Тады адрознік (дыскрымінант) мнагачлена
a
n
x
n
⋯ +
a
1
x +
a
0
{\displaystyle f(x)=a_{n}x^{n}+\dots +a_{1}x+a_{0}}
над полем K можна вылічыць як рэзультант мнагачлена
f
{\displaystyle f}
і яго вытворнай
f ′
{\displaystyle f’}
, падзелены на старшы каэфіцыент
a
n
{\displaystyle a_{n}}
:[4]
( − 1
)
n ( n − 1 )
/
2
a
n
R ( f ,
f ′
) .
{\displaystyle D(f)={\frac {(-1)^{n(n-1)/2}}{a_{n}}}R(f,f’).}
Адсюль вынікае тоеснасць
( − 1
)
n ( n − 1 )
/
2
a
n
n − 2
∏
1
n
f ′
(
α
i
) .
{\displaystyle D(f)=(-1)^{n(n-1)/2}a_{n}^{n-2}\prod _{i=1}^{n}f’(\alpha _{i}).}
Гл. таксама: Матрыца Сільвестра Рэзультант мнагачлена
a
n
x
n
⋯ +
a
1
x +
a
0
{\displaystyle f(x)=a_{n}x^{n}+\dots +a_{1}x+a_{0}}
і яго вытворнай
f ′
n
a
n
x
n − 1
⋯ +
a
1
{\displaystyle f’(x)=na_{n}x^{n-1}+\dots +a_{1}}
роўны вызначніку пэўнай (2n − 1)×(2n − 1)-матрыцы (так званай матрыцы Сільвестра). Таму, калі поле K мае нулявую характарыстыку, з выразу адрозніка праз рэзультант вынікае формула:
( − 1
)
1 2
n ( n − 1 )
a
n
det
(
a
n
a
n − 1
⋯
a
1
a
0
0
⋯
0
0
a
n
a
n − 1
⋯
a
1
a
0
⋯
0
⋮
⋱
⋱
⋱
⋱
⋱
⋱
0
0
0
0
a
n
a
n − 1
⋯
a
1
a
0
n
a
n
( n − 1 )
a
n − 1
⋯
1
a
1
0
0
⋯
0
0
n
a
n
( n − 1 )
a
n − 1
⋯
1
a
1
0
⋯
0
⋮
⋱
⋱
⋱
⋱
⋱
⋱
⋮
0
0
0
n
a
n
( n − 1 )
a
n − 1
⋯
1
a
1
0
0
0
0
0
n
a
n
( n − 1 )
a
n − 1
⋯
1
a
1
)
.
{\displaystyle D(f)={\frac {(-1)^{{\frac {1}{2}}n(n-1)}}{a_{n}}},\det {\begin{pmatrix}a_{n}&a_{n-1}&\cdots &a_{1}&a_{0}&0&\cdots &0\0&a_{n}&a_{n-1}&\cdots &a_{1}&a_{0}&\cdots &0\\vdots &\ddots &\ddots &\ddots &\ddots &\ddots &\ddots &0\0&0&0&a_{n}&a_{n-1}&\cdots &a_{1}&a_{0}\na_{n}&(n-1)a_{n-1}&\cdots &1a_{1}&0&0&\cdots &0\0&na_{n}&(n-1)a_{n-1}&\cdots &1a_{1}&0&\cdots &0\\vdots &\ddots &\ddots &\ddots &\ddots &\ddots &\ddots &\vdots \0&0&0&na_{n}&(n-1)a_{n-1}&\cdots &1a_{1}&0\0&0&0&0&na_{n}&(n-1)a_{n-1}&\cdots &1a_{1}\\end{pmatrix}}.}
Пры вылічэнні вызначніка з першага слупка можна вынесці множнік
a
n
{\displaystyle a_{n}}
, які скароціцца.
b
2
− 4 a c .
{\displaystyle D=b^{2}-4ac.}
b
2
c
2
− 4 a
c
3
− 4
b
3
d − 27
a
2
d
2
18 a b c d .
{\displaystyle D=b^{2}c^{2}-4ac^{3}-4b^{3}d-27a^{2}d^{2}+18abcd.}
|
1
a
3
a
2
a
1
a
0
0
0
0
a
4
a
3
a
2
a
1
a
0
0
0
0
a
4
a
3
a
2
a
1
a
0
4
3
a
3
2
a
2
1
a
1
0
0
0
0
4
a
4
3
a
3
2
a
2
1
a
1
0
0
0
0
4
a
4
3
a
3
2
a
2
1
a
1
0
0
0
0
4
a
4
3
a
3
2
a
2
1
a
1
|
.
{\displaystyle D={\begin{vmatrix}1~&a_{3}&a_{2}&a_{1}&a_{0}&0&0\0~&a_{4}&a_{3}&a_{2}&a_{1}&a_{0}&0\0~&0&a_{4}&a_{3}&a_{2}&a_{1}&a_{0}\4~&3a_{3}&2a_{2}&1a_{1}&0&0&0\0~&4a_{4}&3a_{3}&2a_{2}&1a_{1}&0&0\0~&0&4a_{4}&3a_{3}&2a_{2}&1a_{1}&0\0~&0&0&4a_{4}&3a_{3}&2a_{2}&1a_{1}\\end{vmatrix}}.}