Дональд Дональдавіч Мак-Лэйн[6][7] (таксама Марк Пятровіч Фрэйзер; нар. Дональд Дзюарт Мак-Лэйн, англ.: Donald Duart Maclean; «Гамер»[8]; 25 мая 1913, Мэрылебан, Лондан — 7 сакавіка 1983, Масква) — брытанскі дыпламат, які быў таксама агентам савецкай разведкі.
Член Камуністычнай партыі Вялікабрытаніі з 1932 года. Член КПСС з 1956 года[6]. Доктар гістарычных навук.
Нарадзіўся 25 мая 1913 у сям’і Дональда Мак-Лэйна(англ.) бел. (1864—1932) — значнага брытанскага палітычнага дзеяча ад партыі лібералаў, міністра асветы Вялікабрытаніі ў 1931—1932 гадах.
У 1931—1933 гадах вучыўся на факультэце сучасных моў у каледжы Трыніці-Хол Кембрыджа. У 1933—1934 гадах вучыўся ў Лонданскім універсітэце. Спецыяліст па Францыі і Германіі.
Са жніўня 1934 года пры пасярэдніцтве яго студэнцкага прыяцеля Кіма Філбі пачаў супрацоўнічаць з савецкай разведкай, тлумачыў сваё рашэнне ўсведамленнем пагрозы фашызму, якая нарастала[6].
Пасля сканчэння навучання ва ўніверсітэце яму было настойліва рэкамендавана выйсці з кампартыі і ўладкавацца на службу ў Форын Офіс.
З 1934 года Мак-Лэйн знаходзіўся на дыпламатычнай службе. Яго сувязніком пад канец 1930-х гадоў да пераводу ў Парыж была Кіці Харыс[9]. У 1938 годзе Мак-Лэйн быў прызначаны сакратаром брытанскага пасольства ў Парыжы.
У 1939 годзе падчас працы ў Парыжы пазнаёміўся з амерыканкай Меліндай Марлінг, з якой жаніўся 10 чэрвеня 1940 года.
У 1940 годзе пасля эвакуацыі пасольства Мак-Лэйн быў пераведзены з Парыжа на пасаду сакратара пасольства ў Вашынгтон. Ён таксама кіраваў супольным камітэтам па ядзерных даследаваннях і атрымаў доступ да дакументаў амерыканскай атамнай праграмы. У 1941 годзе Вальтэр Крывіцкі, савецкі перабежчык, паведаміў англійскай разведцы пра існаванне «крата», у яго сведчаннях тэарэтычна можна было апазнаць Мак-Лэйна. У 1944 годзе Мак-Лэйн быў прызначаны першым сакратаром англійскага пасольства ў Вашынгтоне. З 1948 года Мак-Лэйн працаваў саветнікам пасольства ў Каіры. У 1950 годзе атрымаў падвышэнне да кіраўніка Амерыканскага дэпартамента Форын Офіс. Меў доступ да сакрэтнай інфармацыі па ядзернай праграме.
У 1951 годзе Кім Філбі папярэдзіў Мак-Лэйна, што яго і Бёрджэса раскрылі. Мак-Лэйн і Бёрджэс былі нелегальна перапраўлены ў СССР. Па дырэктыве кіраўніка МДБ С. Д. Ігнацьева «з мэтай бяспекі» яны былі адпраўлены ў закрыты для наведання замежнікаў горад Куйбышаў[10] пад імёнамі Марка Пятровіча Фрэйзера (Мак-Лэйна) і Джыма Андрэевіча Эліята (Бёрджэс). Мак-Лэйн пачаў працаваць выкладчыкам англійскай мовы ў мясцовым педінстытуце[11].
28 ліпеня 1952 года Марк Пятровіч напісаў заяву з просьбай залічыць яго ў штат ВНУ выкладчыкам англійскай мовы[12]. Ён лічыў, што «рускія людзі павінны ведаць англійскую мову, бо хуткая сусветная рэвалюцыя павінна была завяршыцца па-англійску»[12].
C 1955 года Мак-Лэйн жыў у Маскве. З таго ж гады працаваў у часопісе «Міжнароднае жыццё», пісаў пад псеўданімам С. Мадзаеўскі.
Па сведчанні Людмілы Чорнай, першыя гады жыцця ў СССР Мак-Лэйн злоўжываў алкаголем, аднак праз некалькі гадоў здолеў цалкам пераадолець гэтую загану[7].
З 1961 года да свайго скону Мак-Лэйн працаваў у Інстытуце сусветнай эканомікі і міжнародных адносін АН СССР. Ім было падрыхтавана некалькі буйных прац па розных праблемах міжнародных адносін. За манаграфію «Знешняя палітыка Англіі пасля Суэца», апублікаваную ў СССР, а таксама ў Англіі і ЗША, яму была прысвоена навуковая ступень доктара гістарычных навук. У 1969 годзе Мак-Лэйн абараніў дысертацыю на тэму «Праблемы знешняй палітыкі Англіі на сучасным этапе».
Апошнія гады жыцця хварэў ракам.
У 1983 годзе Дональд Дональдавіч Мак-Лэйн памёр ад сардэчнага прыступу. Пазней урна з яго парэшткамі была адпраўлена на радзіму, дзе захоўвалася ў сямейным склепе да 1985 года, калі сын Мак-Лэйна Дональд перавёз яе ў ЗША па месцы жыцця сям’і.
За гады супрацы з савецкай знешняй разведкай Мак-Лэйн перадаў ёй вялікую колькасць зусім сакрэтных дакументальных матэрыялаў, у тым ліку шыфраванае ліставанне МЗС Англіі са сваімі пасольствамі за мяжой, пратаколы пасяджэнняў кабінета міністраў, планы ЗША і Вялікабрытаніі па пытаннях выкарыстаннем атамнай энергіі ў вайсковых мэтах. Яго інфармацыя па гэтай праблематыцы была атрымана ў верасні 1941 года і згуляла важную ролю ў разгортванні аналагічных прац па стварэнні атамнай зброі ў СССР.