Докшыцкі павет — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Расійскай імперыі ў 1793—1797 гадах.
Павет утвораны ў складзе Мінскай губерні з частак Ашмянскага і Менскага паветаў Вялікага Княства Літоўскага пасля іх далучэння да Расійская імперыі ў час Другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793). Адміністрацыйны цэнтр — мястэчка (з 1795 года горад) Докшыцы. Найбольш значнымі паселішчамі Докшыцкага павета былі мястэчкі Беразіно, Гайна, Даўгінава, Ілья, Лагойск, Плешчаніцы, сёлы Бягомль, Нябышына і іншыя. Павет скасаваны ў пачатку 1797 года, яго тэрыторыя падзелена паміж Вілейскім і Барысаўскім паветамі Мінскай губерні.