Герман фон Зальца (каля 1179 — 20 сакавіка 1239 у Салерна) — вялікі магістр Тэўтонскага ордэна ў 1209—1239 гадах, фактычна стваральнік новай дзяржавы на Еўрапейскім кантыненце.
Паходзіў з роду міністэрыялаў залежных ад ландграфаў Цюрынгіі і палатынаў Саксоніі.
Адправіўся ў Святую Зямлю ў 1196. У 1216, пазнаёміўся і пасябраваў з імператарам Свяшчэннай рымскай імперыі Фрыдрыхам II, хутка стаў яго давераным чалавекам. Выбітныя дыпламатычныя таленты фон Зальца, праяўленыя падчас пасрэдніцтва імператара ў спрэчках з Папам Рымскім і ламбардскімі гарадам, таксама перамоў з каралём Даніі Вальдэмарам II і арганізацыі крыжовага паходу, дапамаглі яму павысіць сваё асабістае значэнне і як вынік ролю ў еўрапейскім жыцці тэўтонскіх рыцараў, а таксама атрымаць шматлікія субсідыі.
У 1215 г фон Зальца атрымаў для ордэна землі ў Венгрыі, замест гэтага ордэн павінен быў абараняць краіну ад нападаў полаўцаў. Аднак у 1225 г. ордэн быў выгнаны з гэтых земляў за парушэнне прапанаваных ім умоў. Аднак ужо ў 1226 г. вялікі магістр дзякуючы сваім дыпламатычным талентам здабыў ад польскага мазавецкага князя Конрада Хелмінскую зямлю, зноў жа замест якой павінен быў абараняць князя ад прусаў. У 1236 дабіўся ўключэння ў склад тэўтонцаў Лівонскага ордэна.
Памёр у Салерна, што ў Італіі, пахаваны ў Апуліі.
| Папярэднік: Генрых фон Туна |
Вялікі магістр 1209–1239 |
Пераемнік: Конрад Цюрынгскі |