У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гарбук.
Вісарыён Сцяпанавіч Гарбук (11 (24) лістапада 1913, в. Шкілякі, Лепельскі павет, Віцебская губерня — 8 жніўня 1986, Пяцігорск, РСФСР) — беларускі празаік , паэт і перакладчык[2].
Нарадзіўся 11 (24) лістапада 1913 года ў в. Шкілякі Лепельскага павета Віцебскай губерні (цяпер — Полацкі раён, Віцебская вобласць).
Скончыў педтэхнікум у Лепелі. З 1933 года працаваў настаўнікам і вучыўся завочна, з 1935 года стацыянарна на літаратурным факультэце МВПІ. Пісаў вершы, займаўся ў секцыі паэтаў-пачаткоўцаў пры СП БССР. Арыштаваны 26 красавіка 1936 года, сасланы на Калыму(руск.) бел.. Вызвалены ў 1940 годзе. Працаваў настаўнікам у Мехаўскай школе (Гарадоцкі раён). У 1941—1946 гадах у Чырвонай Арміі; ваяваў пад Масквой, у Беларусі, пад Варшавай, у Берліне. Франтавая хвароба на 14 гадоў прыкавала Гарбука да шпітальнага ложка; інвалід 1-й групы[2]. Жыў у Пяцігорску.
Літаратурнай працай стала пачаў займацца ўжо цяжка хворым. Публікаваўся ў расійскім друку з 1957 года[2], у беларускім — з 1961 года. Першы зборнік апавяданняў выйшаў у 1963 годзе ў Мінску. Перакладаў на беларускую мову казкі народаў Паўночнага Каўказа (зборнік «Напітак волатаў», Мн, 1969). У 1971 годзе паводле яго апавядання «Твар у палоску» зняты тэлефільм. Член СП БССР (з 1963). Заслужаны работнік культуры БССР (1979).
Пісаў пераважна для дзяцей. Апавяданні Гарбука займальныя, адкрываюць непаўторны свет дзіцячых уяўленняў, гульняў і забавак[2].