Біятоп (ад грэч.: βίος — жыццё, τόπος — месца) — участак тэрыторыі (сушы або вадаёма) з аднароднымі ўмовамі асяроддзя, заняты пэўным біяцэнозам.
Біятоп з’яўляецца складальнікам біягеацэнозу[1] і ўключае ў сябе паветра з кліматычнымі фактарамі (кліматоп), глебу (эдафатоп) і ваду (гідратоп). Гэтыя кампаненты ўзаемадзейнічаюць паміж сабой і фарміруюць асяроддзе пражывання біяцэнозу. Біяцэноз сваім існаваннем змяняе стан біятопа. У сваю чаргу біятоп, змяніўшыся, можа паўплываць на відавы склад біяцэнозу.
У больш вузкім сэнсе пад біятопам разумеюць асяроддзе існавання комплексу жывёл і раслін, уваходзячых у біяцэноз[1].
Біялогія: вучэб. дапам. для 11-га кл. агульнаадукац. устаноў з беларус. мовай навучання / С. С. Маглыш, А. Я. Карэўскі; пад рэд. С. С. Маглыш; пер. з рус. мовы В. У. Клімко. — Мінск: Нар. асвета, 2010. — ISBN 978-985-03-1462-8
Биотоп // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)