Буракі́ звычайныя[4] (Beta vulgaris) — двухгадовыя травяністыя расліны сямейства аксамітнікавых.
У першы год буракі ўтвараюць сакаўны мясісты караняплод з разеткай лісця, на другі даюць кветаносы і насенне. Сцябло травяністае, прамастойнае, галінастае, паяўляецца на другі год. Лісце буйнае, гладкае або хвалістае, прыкаранёвае на доўгіх чаранках, сцябловае амаль сядзячае. Кветкі двухполыя, зялёныя ці белаватыя. Плады пры выспяванні зрастаюцца, утвараючы суплоддзі — клубочкі.
Сталовыя буракі маюць караняплоды масай 0,4—0,9 кг, цёмна-чырвоныя, бардовыя, чырвона-фіялетавыя, багатыя цукрам (9—16%), бялком (1,8—3%), мінеральнымі солямі, арганічнымі кіслотамі, клятчаткай, вітамінамі С, групы В, Р, РР. Спажываюцца караняплоды і лісце вараныя, кансерваваныя, сушаныя.
Кармавыя буракі багатыя вугляводамі, мінеральнымі солямі, вітамінамі. Караняплоды масай да 10—12 кг, жоўтыя, белыя, чырвоныя. Скормліваюцца ўсім відам жывёлы, пераважна малочным. Бацвінне ідзе на корм свежае і сіласаванае.
Цукровыя буракі — тэхнічная культура, сыравіна для цукровай прамысловасці. Маюць белыя караняплоды масай 400—500 г, багатыя цукрам (19— 20%, макс. да 23%). Цепла- і святлолюбівыя, вельмі патрабавальныя да ўмоў жыўлення і вільгаці, асабліва ў перыяд фарміравання лісця і караняплода. Бацвінне, жамерыны, патака ідуць на корм.