У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Іванец (значэнні).
Андрэй Іванавіч Іванец (нар. 17 верасня 1984, Мінск) — беларускі хімік, доктар хімічных навук (2017), дацэнт (2016), член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2021)[2]. Міністр адукацыі Рэспублікі Беларусь з 2022 года.
Нарадзіўся 17 верасня 1984 года ў Мінску.
У 2006 годзе скончыў хімічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. З 2006 года ў Інстытуце агульнай і неарганічнай хіміі НАН Беларусі, з 2011 года загадчык лабараторыі. З 2016 года намеснік дырэктара па навуковай рабоце Інстытута агульнай і неарганічнай хіміі НАН Беларусі, з 2019 года галоўны вучоны сакратар НАН Беларусі. Адначасова, з 2018 года прафесар Інстытута падрыхтоўкі навуковых кадраў НАН Беларусі. З 2013 года старшыня Савета маладых вучоных НАН Беларусі.
Выбіраўся членам Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь 7-га склікання[3].
10 лютага 2022 года прызначаны Міністрам адукацыі Рэспублікі Беларусь[4].
Навуковыя працы прысвечаны калоіднай хіміі і даследаванню неарганічных порыстых матэрыялаў з зададзенай структурна-фазавай арганізацыяй і хіміяй паверхні. Распрацаваў фізіка-хімічныя асновы атрымання і рэгулявання структуры і якасцей неарганічных мембранавых, сарбцыйных і каталітычна актыўных матэрыялаў, а таксама абгрунтаваў іх эфектыўнасць у працэсах ачысткі прыродных і тэхналагічных водных асяроддзяў ад іонаў таксічных металаў, радыенуклідаў, фарбавальнікаў і фармсубстанцый. Выявіў механізмы структураўтварэння і фарміравання мікрафільтрацыйных керамічных мембран на аснове прыроднага аскіду Si(IV) Беларусі і іншых краін. Распрацаваў сарбенты на аснове змяшаных фасфатаў шматвалентных металаў для ачысткі вадкіх радыеактыўных адходаў са складаным радыенуклідным складам і высокай солезмяшчальнасцю. Устанавіў сарбцыйныя, кінетычныя і тэрмадынамічныя заканамернасці выцягвання іонаў цяжкіх металаў сарбентамі на аснове мадыфікаванага прыроднага даламіту на прыкладзе мадэльных водных раствораў і рэальных сцёкавых вод. Упершыню прапанаваў новыя складанааксідныя сістэмы для атрымання каталітычна актыўных матэрыялаў, эфектыўных у працэсах ачысткі ад жалеза і дэманганацыі прэсных і мінеральных артэзіянскіх вод. Распрацаваў Фентон-падобныя каталізатары і ўстанавіў механізм каталітычнай дэструкцыі цяжкаакісляльных таксічных палютантаў на прыкладзе шэрагу фармсубстанцый і арганічных фарбавальнікаў.
Аўтар больш за 200 навуковых прац, у тым ліку 1 манаграфіі і 6 патэнтаў.
Лаўрэат стыпендыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь апірантам (2009) і таленавітым маладым вучоным (2014), лаўрэат конкурсу «100 талентаў Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі» (2018), лаўрэат прэміі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі і фонду падтрымкі адукацыі і навукі Алфёраўскага фонду для маладых вучоных (2015), стыпендыят Сусветнай федэрацыі вучоных (2015)[5].