У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Жураў. Анатоль Яфімавіч Жу́раў[1] (24 лютага 1922 — 16 чэрвеня 1977) — вучоны, гісторык, доктар гістарычных навук (1967), прафесар (1968).
Нарадзіўся ў горадзе Гомель. Скончыў сярэднюю школу і ў 1939 годзе паступіў на філасофскі факультэт Ленінградскага дзяржаўнага ўніверсітэта. У 1940 годзе быў прызваны ў Чырвоную Армію. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, быў цяжка паранены. У 1944—1947 гадах вучыўся на завочным аддзяленні Гомельскага педагагічнага інстытута. У 1946 годзе скончыў Вышэйшую партыйную школу пры ЦК ВКП(б). У 1946 годзе ён абіраецца сакратаром Гомельскага абласнога камітэба ЛКСМБ. У 1948—1955 гадах на пасадзе загадчыка кафедры ў Аршанскім настаўніцкім інстытуце. У 1952 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю ў Ленінградскім дзяржаўным універсітэце. У 1955—1961 гадах — дацэнт кафедры гісторыі КПСС Мінскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута, у 1961—1966 гадах загадчык кафедры ў Беларускім дзяржаўным тэатральна-мастацкім інстытуце, з 1967 года ў Беларускім дзяржаўным універсітэце, з 1972 года ў Беларускім політэхнічным інстытуце.
Асноўныя працы вучонага па гісторыі Ленінскага камсамола Беларусі, гісторыі сацыяльна-эканамічнага развіцця Беларусі, ролі і гісторыі моладзі ў будаўніцтве новага грамадства, ролі партыі бальшавікоў у стварэнні камсамола. Кіраваў падрыхтоўкай 14 кандыдатаў навук.
Аўтар больш за 80 навуковых і метадычных прац. Сярод апублікаванага:
Быў членам Рэспубліканскага таварыства «Веды», членам навуковых саветаў па абароне дысертацый.