Анато́ль Іва́навіч Нічка́саў (19 чэрвеня 1955, Новасібірск, РСФСР) — беларускі дзяржаўны дзеяч, былы міністр архітэктуры і будаўніцтва Беларусі (2010—2013).
У 1978 годзе скончыў Новасібірскі інжынерна-будаўнічы інстытут. Працоўную дзейнасць пачаткаў у 1972 чарцёжнікам-канструктарам інстытута «Сібакадэмпраект». З 1978 працаваў архітэктарам у Новасібірскім аддзяленні інстытута «УНДПІЭТ[ru]»[1].
У 1981 па запрашэнні Бабруйскага гарвыканкама працаваў старэйшым архітэктарам у інстытуце «Магілёўграмадзянпраект». У 1983 годзе быў прызначаны на пасаду намесніка галоўнага архітэктара г. Бабруйска, адначасова з’яўляўся галоўным ландшафтным архітэктарам Бабруйскага гарвыканкама. У 1986 быў прызначаны начальнікам архітэктурна-планіровачнага ўпраўлення Бабруйскага гарвыканкама — галоўным архітэктарам г. Бабруйска[1].
У 1990—1992 гадах працаваў на пасадзе начальніка аддзела горадабудаўніцтва — намесніка начальніка Галоўархітэктуры Дзяржбуда БССР. У 1992—1994 гадах дырэктар інстытута «Мінскграмадзянпраект». Акрамя прафесійных пытанняў займаўся таксама пытаннямі структурнай перабудовы і функцыянавання інстытута ў новых гаспадарча-эканамічных умовах. З чэрвеня па верасень 1994 з’яўляўся старшынёй Камітэта архітэктуры Мінгарвыканкама і галоўным архітэктарам г. Мінска[1].
У верасні 1994 года прызначаны на пасаду намесніка Міністра архітэктуры і будаўніцтва Рэспублікі Беларусь. З 29 снежня 2010[2] па 10 верасня 2013 года — Міністр архітэктуры і будаўніцтва Рэспублікі Беларусь[1].
У верасні 2013 года прызначаны Надзвычайным і Паўнамоцным Паслом Рэспублікі Беларусь у Рэспубліцы Казахстан[3].
25 чэрвеня 2020 года быў адпраўлены ў адстаўку[4].
Валодае англійскай мовай.
З’яўляўся старшынёй камісіі па горадабудаўніцтве Міжурадавага савета па супрацоўніцтве ў будаўнічай дзейнасці краін СНД. Член Беларускага Саюза архітэктараў з 1985 года. Акадэмік Расійскай акадэміі архітэктуры і будаўнічых навук[1].
Узначальваў распрацоўку законаў Рэспублікі Беларусь «Аб асновах архітэктурнай і горадабудаўнічай дзейнасці ў Рэспубліцы Беларусь», «Аб архітэктурнай, горадабудаўнічай і будаўнічай дзейнасці ў Рэспубліцы Беларусь»[1].
З’яўляўся кіраўніком аўтарскіх калектываў і прымаў непасрэдны ўдзел у праектаванні і будаўніцтве наступных буйных архітэктурных аб’ектаў: жылога гарадка Рось Гродзенскай вобласці для ваеннаслужачых, пераселеных з Германіі; жылога раёна «Алімпійскі» па вул. Вясёлкавай у г. Мінску; летняга амфітэатра культурнага цэнтра «Славянскі базар» у г. Віцебску; шматфункцыянальна культурна-спартыўнага комплексу «Мінск-Арэна»; комплексу будынкаў штаб-кватэры Нацыянальнага Алімпійскага камітэта; жылых раёнаў «Гуасімаль» і «Лібертадор» у г. Маракай у Венесуэле[1].
Пад яго непасрэдным кіраўніцтвам у 2011—2013 завершана рэалізацыя інвестыцыйных праектаў па будаўніцтве тэхналагічных ліній па вытворчасці цэменту ў ААТ «Беларускі цэментавы завод», ААТ «Краснасельскбудматэрыялы», ААТ «Крычаўцэментнашыфер», мадэрнізацыя дзеючай лініі флоат-шкла ў ААТ «Гомельшкло», 5-й тэхналагічнай лініі на РУП «Граніт», распачата будаўніцтва Сітніцкага горна-ўзбагачальнага камбіната[1].
Пражывае ў Мінску па вул. Грыбаедава, 10[1].
Жанаты, мае траіх дзяцей.
За жылы комплекс «Алімпійскі» ў 2000 годзе узнагароджаны медалём «За працоўныя заслугі»[1].