Агні Святога Э́льма ці Агні Святога Э́лма, Агні Эльма (англ.: Saint Elmo’s fire, Saint Elmo’s light, ням.: Elms Fener) — разрад у форме святлівых пучкоў або кутасікаў (або каронны разрад), які ўзнікае на вострых канцах высокіх прадметаў (вежы, мачты, дрэвы, які адзінока стаяць, вострыя вяршыні скал і т. п.) пры вялікай напружанасці электрычнага поля ў атмасферы. Яны ўтворацца ў моманты, калі напружанасць электрычнага поля ў атмасферы ў вострыя дасягае велічыні парадку 500 В/м і вышэй, што часцей за ўсё бывае падчас навальніцы або пры яе набліжэнні, і ўзімку падчас мяцеліц. Па фізічнай прыродзе ўяўляюць сабой асаблівую форму кароннага разраду. Можа ўзнікаць на абшыўцы самалёта, які патрапіў у воблака вулканічнага попелу. Распрацаваны метады, якія дазваляюць атрымліваць падобны разрад штучным шляхам.
Назва з’явы паходзіць ад назвы царквы Святога Эльма ў Германіі, на вежах якой яны часта назіраліся[1].
Маракам іх з’яўленне абяцала надзею на поспех, а ў час небяспекі — і на выратаванне.
Эльма огни (руск.) — артыкул з Вялікай савецкай энцыклапедыі
ОГНИ СВЯТОГО ЭЛЬМА // Экологический центр «Экосистема»™ (руск.)
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Агні Святога Эльма