Алелькавічы, Слуцкія — найбуйнейшы праваслаўны вялікалітоўскі арыстакратычны род, адгалінаванне Гедзімінавічаў роднаснае княжацкаму роду Бельскіх.
Алелькавічы — нашчадкі Уладзіміра Альгердавіча, князя кіеўскага, які пасля скасавання ў 1390-я Вітаўтам многіх удзелаў, атрымаў Слуцкае княства. Пасля Уладзіміра Слуцкае княства стала вотчынай нашчадкаў яго старэйшага сына Алелькі Уладзіміравіча. Алелька, а потым яго сыны разглядаліся як прэтэндэнты на велікакняжацкі сталец, вакол іх гуртавалася антыягелонская апазіцыя ў ВКЛ. Алелька апроч Слуцка, некаторы час валодаў Лагойскам, а ў 1440 атрымаў Кіеўскае княства — колішні ўдзел свайго бацькі, якое перадаў старэйшаму сыну Сямёну Алелькавічу. Сын апошняга Васіль Сямёнавіч ужо не атрымаў Кіева (яму было дадзена Пінскае княства). Міхаіл Алелькавіч і яго нашчадкі — князі слуцкія, карысталіся статусам удзельных князёў і паноў-рады.
У 16 ст. князі Слуцкія не займалі высокіх дзяржаўных пасад у ВКЛ, хоць і мелі вялікія фінансавымі сродкі і неаднойчы крэдытавалі гаспадарскі скарб значныя сумы. Прычынай гэтага была змена грамадска-палітычнай сітуацыі пасля Люблінскай уніі (1569), паніжэнне значэнне вялікалітоўскай арыстакратыі наогул. Асабліва закранула Алелькавічаў тое, што іх не ўвялі ў Сенат[nb 1] Рэчы Паспалітай і не запрашалі на вальныя соймы. З адмысловага заказу Алелькавічаў вялікалітоўскія паслы на вальных соймах Рэчы Паспалітай неаднаразова выступалі з прапановамі прыняць адпаведнае рашэнне. Тэксты «Оповеданий о местце их милости княжат Слуцких в раде его королевское милости» былі афіцыйна ўнесены ў кнігі Метрыкі ВКЛ.
Да згасання роду ў 1592 годзе Алелькавічы-Слуцкія былі аднымі з найбагацейшых магнатаў у ВКЛ. Належалі да праваслаўнай культурна-асветнай суполкі поруч з Андрэем Курбскім, Канстанцінам Астрожскім, Рыгорам Хадкевічам, Іванам Зарэцкім і інш. грамадскімі дзеячамі, якія арганізоўвалі праваслаўную адукацыю і кнігадрукаванне ў Заблудаве, Вільні, Астрогу. Князі Сямён і Аляксандр з апошняга мужчынскага пакалення роду перайшлі ўжо ў каталіцтва. Апошняя прадстаўніца роду, дачка Юрыя і пляменніца Сямёна і Аляксандра — Соф’я была жонкай Януша Радзівіла, пасля яе смерці спадчына Алелькавічаў-Слуцкіх перайшла да Радзівілаў.
| Уладзімір | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Алелька ?—1454 | Іван | Андрэй | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Сямён | Міхаіл | Еўдакія | Феадосія | БЕЛЬСКІЯ | Глеб | Еўдакія | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Васіль | Соф’я | Аляксандра | Сямён | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Юрый I | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Юрый II | Сямён | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Юрый III 1559—1586 | Сямён-Ян ?—1592 | Аляксандр ?—1591 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Соф’я 1585—1617 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||