Mówią Wieki (бел.: «Кажуць cтагоддзі») — навукова-папулярны гістарычны штомесячны часопіс, выдаецца з 1958 года ў Варшаве, Польшча. Найстарэйшае з існуючых навукова-гістарычнае выданне у Польшчы[2]. Часопіс часткова фінансуецца Міністэрствам культуры і нацыянальнай спадчыны Польшчы.
Часопіс быз заснаваны ў 1958 годзе. Першым галоўным рэдактарам была гісторык прафесар Марыя Багуцкая[pl]. У 1998 да сумеснага выдання «Mówią Wieki» далучылася навуковае выдавецтва PWN («Дзяржаўнае навуковае выдавецтва»), а са снежня 2000 — Выдавецкі дом Bellona[pl], які спецыялізуецца на гістарычнай і ваеннай літаратуры. У часопісе публікаваліся і публікуюцца найбольш выбітныя польскія гісторыкі і навукоўцы[3]. Над змястоўным узроўнем часопіса сочыць рэдакцыйны савет, які складаецца з прызнаных экспертаў[4].
З самага пачатку свайго існавання «Mówią Wieki» займаецца папулярызацыяй гісторыі, надаючы асаблівую ўвагу айчыннай гісторыі. Спецыялізацыяй часопіса з’яўляюцца манаграфічныя нумары, прысвечаныя гісторыі і культуры Польшчы і іншых народаў, гісторыі польскіх гарадоў або ваеннай гісторыі[5]. Таксама часопіс прысвячае некаторыя выпускі гісторыі суседніх дзяржаў. Так, у верасні 2014 года быў выдадзены нумар на беларускай мове, прысвечаны 500-годдзю Аршанскай бітвы. Пры гэтым дадзены манаграфічны нумар стаў першым глянцавым часопісам, выдадзеным на беларускай мове[6].
Дзякуючы гранту Камітэта навуковых даследаванняў[pl] часопіс паступае ў 6000 школ па ўсёй Польшчы. З 1999 года часопіс праводзіць конкурс для школьнай моладзі «Школьная гістарычная ліга» (пад патранатам Прэзідэнта РП і спікера Сената РП). З 2003 выдаецца дадатак «Mówią Wieki ў школе», прысвечаны праблемам гістарычнай адукацыі і гісторыі ў сучаснай школе. Таксама арганізаваны шэраг міжнародных студэнцкіх семінараў, падчас якіх польская моладзь абменьваецца сваімі ведамі ў галіне альтэрнатыўнай гісторыі з аднагодкамі з Украіны, Беларусі, Літвы і Расіі.