Яўген Фёдаравіч Святланаў (6 верасня 1928 — 3 мая 2002) — савецкі расійскі дырыжор, кампазітар
і піяніст
. Народны артыст СССР (1968). Лаўрэат Ленінскай (1972) і Дзяржаўнай прэміі СССР (1983). Герой Сацыялістычнай Працы (1986).
у 1951 Светланов паступіў у Маскоўскую кансерваторыю ў класы оперна-сімфанічнага дырыжыравання прафесара А. В. Гаўка і кампазіцыі — Ю. А. Шапорына. У 1954 годзе, будучы студэнтам 4-га курса кансерваторыі, Святланаў стаў дырыжорам-асістэнтам Вялікага сімфанічнага аркестра Усесаюзнага радыё. З 1955 дырыжор, у 1963—1965 гг . — Галоўны дырыжор Вялікага тэатра. Дэбютаваў у 1955 годзе ў Вялікім тэатры пастаноўкай оперы М. Рымскага-Корсакава «Пскавіцянка». Гэтая ж опера праз 45 гадоў стала апошняй працай Святланава ў Вялікім тэатры.
У 1962 г. быў прызначаны музычным кіраўніком Крамлёўскага палаца з’ездаў, які ў той час стаў другой пракатнай пляцоўкай Вялікага тэатра. З 1965 па 2000 год быў мастацкім кіраўніком і галоўным дырыжорам Дзяржаўнага акадэмічнага сімфанічнага аркестра СССР (з 1991 года — Расіі). У 1992—2000 гг. быў галоўным дырыжорам гаагскага Рэзідэнц-аркестра (Нідэрланды). У 2000—2002 гг . — зноў працаваў у Вялікім тэатры.
Яўген Фёдаравіч Святланаў на сайце «Героі краіны»
| Папярэднік: Канстанцін Канстанцінавіч Іваноў |
Галоўны дырыжор Дзяржаўнага акадэмічнага сімфанічнага аркестра СССР 1965–2000 |
Пераемнік: Васіль Серафімавіч Сінайскі |
Тэмы гэтай старонкі (48):