Ю́заф Кале́нбах (польск.: Józef Kallenbach; 21 лістапада 1861, г. Камянец-Падольскі, цяпер Украіна — 12 верасня 1929) — польскі гісторык літаратуры. Доктар габілітаваны (1887), член Польскай АН (1906).
Скончыў Кракаўскі ўніверсітэт (1884). Прафесар універсітэтаў у Фрыбуры (Швейцарыя), Львове, Варшаве, Вільні (1919—20), Кракаве, дырэктар бібліятэкі Ардынацыі Красінскіх у Кракаве.
Даследаваў старапольскую літаратуру, гісторыю культуры і асветы ў Рэчы Паспалітай (у т.л. вучобу выхадцаў з ВКЛ у эаходнееўрапейскіх універсітэтах), творчасць М. Гусоўскага, П. Скаргі, Ю. Нямцэвіча, А. Міцкевіча, З. Красінскага, выдавец іх твораў і перапіскі.
Карыстаўся філалалагічна-гістарычным метадам, заснаваным на грунтоўных даследаваннях крыніц. У ацэнцы творчасці пісьменнікаў кіраваўся маральным і патрыятычным гучаннем іх твооаў.