У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Кавалёў.
Цімафе́й Аляксе́евіч Кавалё́ў (руск.: Тимофей Алексеевич Ковалёв; 3 студзеня 1918, в. Нікіціна, цяпер у Смаленскім раёне Смаленскай вобласці Расіі — 15 ліпеня 1981) — савецкі грамадзянскі і ваенны лётчык, маёр. Герой Савецкага Саюза (1945).
Нарадзіўся 3 студзеня 1918 г. у вёсцы Нікіціна ў сям’і селяніна.
Скончыў вясковую школу-сямігодку, Нікола-Пагарэлаўскі сельскагаспадарчы тэхнікум, Тамбоўскую школу пілотаў грамадзянскага паветранага флоту (ГПФ). У 1939 годзе атрымаў накіраванне ў горада Курган, дзе працаваў пілотам-інструктарам вучэбнай авіяцыйнай эскадрыллі ГПФ.
У студзені 1942 г. мабілізаваны ў склад асобай заходняй авіягрупы ГПФ на Заходнім фронце. Уночы на 19 сакавіка 1942 года, прарваўшыся праз зенітнае прыкрыццё, дакладным бомбавым ударам знішчыў штаб гітлераўскай дывізіі ў раёне пасёлку Знаменка. Пры гэтым сам Цімафей быў паранены, аднак праз хуткі час вярнуўся ў строй. Дзейнічаў у раёне Вязьмы, Дарагабужу, займаючыся эвакуацыяй параненых, забеспячэннем злучэнняў, якія дзейнічалі ў нямецкім тыле.
Член КПСС з 1943 года.
З красавіка 1943 г. — у 15-м начным бамбардзіровачным авіяцыйным палку (213-я начная бамбардзіровачная авіяцыйная дывізія, 1-я паветраная армія, 3-і Беларускі фронт), да канца вайны атрымаў пасаду камандзіра эскадрыллі. Лётаў на біплане У-2 (По-2). Да ліпеня 1944 года капітан Кавалёў здзейсніў 252 начныя баявыя вылеты, даставіў партызанам 183 тоны зброі і боепрыпасаў, эвакуіраваў 205 параненых. У складзе дывізіі маёр Кавалёў удзельнічаў у вызваленні Літвы, разгроме ворага ва Усходняй Прусіі. Да мая 1945 года здзейсніў 672 вылеты.
Загадам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 29 чэрвеня 1945 г. за ўзорнае выкананне заданняў камандавання і праяўленыя мужнасць і гераізм у баях з нямецка-фашысцкімі захопнікамі маёру Цімафею Кавалёву прысвоенае званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка» (№ 6291).
Пасля вайны працягнуў працу ў авіяцыі. Скончыў Ваенна-паветраную акадэмію ў 1950 годзе. Служыў камандзірам авіяцыйнага палка. У 1954 годзе звольнены ў запас. Працаваў настаўнікам фізкультуры ў сярэдняй школе № 2 горада Пружаны[1].
З 1957 года працаваў пілотам грамадзянскай авіяцыі на Камчатцы. Апошнія гады жыцця жыў у Маскве, дзе і памёр. Пахаваны ў Маскве на Праабражэнскіх могілках (надзел № 14). Магіла ўнесеная ў спіс аб’ектаў культурнай спадчыны рэгіянальнага значэння[2].