У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Уолпал. Хорас Уолпал, 4-ы граф Орфард (англ.: Horace Walpole, 4th Earl of Orford; 24 верасня 1717 — 2 сакавіка 1797) — англійскі мемуарыст і празаік , заснавальнік жанру гатычнага рамана.
Малодшы сын прэм’ер-міністра, кіраўніка партыі вігаў Роберта Уолпала. Як і належыць маладому арыстакрату, Уолпал атрымаў годную класічную адукацыю ў Ітанскім каледжы, затым у Кембрыджскім універсітэце, а завяршыў адпаведным свайму статусу вялікім падарожжам па Еўропе — Францыі, Швейцарыі, Італіі.
Вярнуўшыся, Хорас Уолпал, пад уплывам бацькі, атрымаў месца ў парламенце, дзе прадстаўляў партыю вігаў.
У 1747 годзе малады граф Уолпол набывае на беразе Тэмзы невялікі маёнтак, які пачынае перабудоўваць адпаведна уласнаму густу. З вялікімі перапынкамі працягваецца будаўніцтва сядзібнага дома да 1770 года. Сам маёнтак Уолпал назваў Строберы-Хіл (англ.: Strawberry Hill), у яго марах гэта «маленькі гатычны замак». Там жа была арганізавана друкарня, дзе было надрукавана малым накладам апісанне Строберы-Хіл.
Жывучы адасоблена ў сваім маёнтку, Хорас сабраў адну з найбуйнейшых і найбагацейшых мастацкіх галерэй Англіі.
Набыццё Строберы-Хіл аказалася вялікай удачай для маладога графа — менавіта пабудовы маёнтка навеялі Уолпалу стварэнне яго «Замка Отранта».
У 1791 годзе Хорас Уолпал, не маючы нашчадкаў, перадае свой тытул пляменніку, а ў 1797 годзе, ва 80-гадовым ўзросце, памірае ва ўласным доме.
Літаратурную дзейнасць пачаў у 1758 годзе апублікаваннем «Каталога венцаносных і высакародных аўтараў» (A Catalogue of the Royal and Noble Authors of England, 2 vls). Затым былі «Анекдоты з гісторыі жывапісу ў Англіі» (Anecdotes of Painting in England, 4 vls, 1762—1771).
Урэшце, у 1764 годзе быў ананімна апублікаваны «Замок Отранта» (The Castle of Otranto), першы «гатычны» раман, дзеі якога адбываюцца ў эпоху 1-га крыжовага паходу. У гэтым рамане нагрувашчаны разнастайныя жахі: з неба падае шлем, які забівае прынца, статуя продка аднаго з герояў нечакана пачынае сыходзіць крывёй, яму ж мроіцца волатава рука і да т. п. Пагружаны ў дэталі змрочных і таямнічых апісанняў, аўтар праводзіць у гэтым творы ідэю фатальнай адплаты нашчадкаў за грахі і злачынствы продкаў.
У наступным творы — «Таямнічая маці» (The Mysterious Mother, 1768) — Уолпал паспрабаваў зацвердзіць жанр жахаў і таямніц у драме (п’еса на сцэне, аднак, пастаўлена не была). Акрамя апублікаванага ў 1768 годзе гістарычнага твора «Сумневы адносна характару жыцця і ўладарства караля Рычарда III» (Historic сумневы з нагоды on the life and Reign of King Richard the Third), нічога больш пры жыцці Уолпала апублікавана не было. Пасля яго смерці былі выдадзены вельмі цікавыя і каштоўныя ў гісторыка-культурным плане мемуары (Last ten Years of the reign of Mary II, 1846) і «Пісьмы».
У 1785 годзе ў шасці экземплярах былі аддрукаваныя «Іерагліфічныя казкі», перавыдадзеныя толькі ў XX ст., — зборнік кароткіх гісторый у традыцыі англійскага літаратурнага абсурду, апярэдзіўшых сюррэалізм.
«Замак Отранта» на беларускую пераклала Ганна Янкута (Мн.: «Кнігазбор», 2016).
У сваіх асноўных літаратурных творах, «Замку Отранта» і «Таямнічай маці», Уолпал выступае як адзін з заснавальнікаў прадрамантызму, апявальнік сярэднявечча. Гатычны раман Уолпала знайшоў прадаўжальнікаў у асобе А. Радкліф, У. Бекфорда, Люіса і інш.
Вальполь, Гораций // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.) . — СПб., 1890—1907.