Халькапіры́т, медны калчадан — мінерал класа сульфідаў, CuFeS2</sub>.
У склад халькапрыту ўваходзяць да 34,6 % медзі, 30,5 % жалеза, 34,9 % серы. Сустракаюцца прымешкі марганцу, мыш’яку, золата, серабра, селену і інш.
Крышталізуецца ў тэтраганальнай сінгаллі, пры тэмпературы вышэй за 700 °C у кубічнай. Колер зеленавата- ці латунна-жоўты з металічным бляскам. Шчыльнасць 4,1—4,3 г/см³. Цвёрдасць па шкале Моаса 3—4. Паўправаднік[1].
Халькапірыт — самы распаўсюджаны ў прыродзе мінерал медзі[1]. Радовішчы халькапірыту распаўсюджаны ва ўсіх рэгіёнах свету і з’яўляюцца галоўным рудным мінералам медзі.
Воробьев Ю. К. Халькопирит Архівавана 22 снежня 2013. // Вялікая савецкая энцыклапедыя (руск.)
Халькопирит // Энцыклапедыя Кругасвет (руск.)
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Халькапірыт