.mw-parser-output .t-geoinfobox td,.mw-parser-output .t-geoinfobox th{min-width:120px}.mw-parser-output .t-geoinfobox td:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox th:only-child{text-align:center}.mw-parser-output .t-geoinfobox-name{font-size:110%;padding:2px}.mw-parser-output .t-geoinfobox-nickname{font-style:italic}.mw-parser-output .t-geoinfobox-cave th:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox-mount th:only-child{background:#e7dcc3}.mw-parser-output .t-geoinfobox-surface th:only-child{background:#ffe4c4}.mw-parser-output .t-geoinfobox-blue th:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox-water th:only-child{background:#c0daff}.mw-parser-output .t-geoinfobox-underwater th:only-child{background:#b0e0e6}.mw-parser-output .t-geoinfobox-green th:only-child{background:#d0f0c0}.mw-parser-output .t-geoinfobox-tomb th:only-child{background:#bbbbbb}.mw-parser-output .t-geoinfobox-yellow th:only-child{background:#fdeaa8}.mw-parser-output .t-geoinfobox-ny th:only-child{background:#cbd5c4;border:1px solid #aaaaaa}.mw-parser-output .t-geoinfobox-ny th:first-child:not(:only-child){background:#cbd5c4;text-align:right;padding:0 0.5em}.mw-parser-output .t-geoinfobox-grey th:only-child{background:#eaecf0}
Філіку́дзі (італ.: Filicudi) — востраў у групе Ліпарскіх астравоў. Уваходзіць у склад Італіі. Агульная плошча — 9,49 км². Насельніцтва (2001 г.) — 235 чалавек.
Востраў Філікудзі месціцца ў Тырэнскім моры ў 45,28 км на поўнач ад Сіціліі, у 17,47 км на захад ад вострава Саліна і ў 15 км на ўсход ад вострава Алікудзі. Выцягнуты з паўночнага захаду на паўднёвы ўсход на 5,4 км. Найбольшая шырыня — 3,14 км. Мае вулканічнае паходжанне. Вылучаецца 8 пагаслых вулканаў, найвышэйшы з якіх Фоса-Фельчы (773 м).
Для флоры характэрна перавага міжземнаморскіх раслін. Тут сустракаюцца апунцыя, алеандр, верасы, ясноткавыя, чабор, эндэмічны від зяноўца. Сушу насяляюць рэдкія птушкі і яшчаркі.
На Філікудзі знойдзены рэшткі неалітычнай керамікі, застаўленай у 3 тысячагоддзі да н. э. На паўднёва-заходнім узбярэжжы выяўлены мікенская і пазнейшая грэчаская кераміка, рымскія артэфакты. Аднак упэўненасці ў існаванні сталых доўгатэрміновых паселішчаў у эпоху антычнасці няма.
У сярэднявеччы востраў узгадваўся Аль-Ідрысі і Тамаза Фазэла як ненаселены. Прычынамі таму былі небяспека з боку піратаў і землятрусы. Жыхары суседніх астравоў выкарыстоўвалі Філікудзі для авечкагадоўлі.
У 1970-х гг. Філікудзі стаў папулярным месцам сярод італьянскіх мастакоў і фатографаў. У нашы дні тут існуе некалькі невялікіх паселішчаў, абмежавана развіваецца турызм. На востраве працуе адзяленне музея археалогіі Ліпары.