wd wp Пошук: ⬜

Франк Перэт

Франк Алворд Перэт (англ.: Frank Alvord Perret; 1867, Філадэльфія — 12 студзеня 1943, Нью-Ёрк) — амерыканскі прадпрымальнік, вынаходнік і вулканолаг. З 1906 года вядомы, як адзін з першых даследчыкаў (сучаснымі стацыянарнымі метадамі) вулканаў: Везувій, Кілаўэа і Мантань-Пеле, найлепшы знаўца вулканічных вывяржэнняў у 1940-х гадах.[4]

Біяграфія

Вывучаў фізіку ў Політэхнічным Інстытуце Нью-Ёркскага ўніверсітэта.

Электроніка

Працаваў у лабараторыі Томаса Эдысана ў Ніжнім Іст-Сайдзе, дзе займаўся распрацоўкай рухавікоў і ўдзельнічаў у распрацоўцы дынама-машын.

У 1886 годзе заснаваў вытворчую кампанію «Электрон» (разам з Джонам А. Барэтам, які неўзабаве пакінуў кампанію), па распрацоўцы і вытворчасці электронных прылад:

электрычная батарэя
тэорыя электрарухальнай сілы і яе лічыльнік (CEMF)
электрычны рухавік Перэ (пастаяннага тока).

У 1889 годзе пашырыў вытворчасць на новых фабрыках у Спрынгфілдзе.

З-за працягваючыхся праблем са здароўем, ён пакінуў сваю кампанію ў 1904 годзе.

Вулканалогія

У 1900 годзе адправіўся ў Італію на лячэнне, дзе сустрэўся з Рафаэлем Матэўчы (1862—1909), дырэктарам Вулканалагічнай абсерваторыі на вулкане Везувій, і захапіўся вулканалогіяй.

У 1906 годзе ён быў асістэнтам Матэўчы у вывучэнні вывяржэння Везувія, і склаў яскравы і найболей поўны даклад аб яго вывяржэнні.

Да 1910 года ён паспеў агледзець вулканы Кілаўэа, Стромбалі, Этна, Тэйдэ і Сакурадзіма.

У 1909 годзе ён быў адным з ініцыятараў стварэння Вулканалагічнай абсерваторыі на вулкане Кілаўэа, разам з Томасом Джагарам з Масачусецкага тэхналагічнага інстытута і Рэджыналдам Дэйлі з Гарвардскага ўніверсітэта.

У 1911 годзе на краю кратэра Халемаўмаў было пабудавана ўкрыццё, якое ў наступным годзе пераўтварылі у Гавайскую вулканічную абсерваторыю, дзе са студзеня 1912 года Перэ пачаў сваё даследаванне Кілаўэа. Распрацаваў новыя метады даследавання вулкана, вымярэнні тэмпературы лавы, вулканічнае трымценне і іншыя рэгістрацыі вулканічнай актыўнасці.

У 1929—1932 гадах ён вывучаў разбуральнае вывяржэнне Мантань-Пеле на востраве Марцініка. У агульным ён правёў на востраве каля дзесяці гадоў. Мясцовы музей вулканалогіі названы ў яго гонар.

У 1931—1943 гадах працаваў штатным навуковым супрацоўнікам Інстытута Карнегі.

У 1940 годзе канчаткова вярнуўся ў ЗША і напісаў некалькі кніг, якія былі апублікаваныя пасля ягонай смерці.

Памёр ва ўзросце 76 гадоў.[5]

Асноўныя публікацыі

1912

Perret F. A. Volcanic observations at Kilauea inaugurated. // Hawaiian Annual for 1912, pp. 164–175, 1911.

1913

Perret F. A. Some Kilauean formations // American Journal Science. 1913. Ser. 4. Vol. 36. P. 151—159.
Perret F. A. The lava fountains of Kilauea // American Journal of Science. 1913. — № 4. — P. 139—148.
Perret F. A. The circulatory system in the Halemaumau lava lake during the summer of 1911 // American Journal of Science. 1913. — № 4. — 1913. — P. 337—349.
Perret F. A. Volcanic research at Kilauea in the summer of 1911; with a report by Dr. Albert Brun on the material taken directly from «Old Faithful» // American Journal Science. — 1913. Ser. — 4. — Vol. 36. — P. 477—488.

1924

Perret F. A. The Vesuvius Eruption of 1906: Study of a Volcanic Cycle. 1924. 151 p., (Carnegie Institute of Washington: Publication No. 339).

1935

Perret F. A. The Eruption of Mount Pelee 1929—1932. — Washington: CI, 1935. (Carnegie Institution of Washington; Publication 458)

1937

Perret F. A. What to expect of a volcano // Natural History. — 1937. — № 2. — P. 99—105.

1950

Perret F. A. Volcanological Observations. — Washington: CI, 1950. (Carnegie Institution of Washington; Publication 549).

Зноскі

↑ Swartz A. Frank A. Perret // Open Library — 2007. Праверана 9 кастрычніка 2017.
↑ Swartz A. Frank Alvord Perret // Open Library — 2007. Праверана 9 кастрычніка 2017.
↑ Frank A. Perret // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
↑ Известия АН СССР. — 1946. — № 6. — С. 39.
↑ Giblin in an obituary on her research colleagues Архівавана 5 сакавіка 2016. Frank A. Perret (Carnegie Institution for Science). Accessed on 28 February 2010

Спасылкі

Frank A. Perret — Carnegie Institution.