Фелікс Рымкевіч (1799, Магілёў — 17 снежня 1851[1], Вільня) — навуковец-медык. Доктар медыцыны (1821), прафесар Віленскага ўніверсітэта (1826[1]).
Скончыў Віленскі ўніверсітэт (1820), дзе застаўся выкладаць спачатку ў Медыцынска-хірургічнай акадэміі, а з 1838 — у клініцы тэрапіі. У 1831 годзе прымаў удзел у барацьбе з халерай у Слуцку, Слоніме, Віцебску[1].
Аўтар навуковых прац аўскульпацыі сэрца і сасудаў, дыягностыцы хвароб печані, сэрца, дзіцячых і венерычных хвароб[1]. Узначальваў вядомую ў Расійскай імперыі медыцынскую навуковую школу, якая падрыхтавала больш за 30 дактароў медыцыны[2]. Лiчыцца першым беларускiм псiхiятрам[3]. Выдаў «Лекцыі па шпітальнай тэрапіі» (1832)[1].