У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Радкевіч.
Усевалад Анатолевіч Радке́віч[1] (6 чэрвеня 1926, Віцебск — 4 верасня 1999) — вучоны, энтамолаг і эколаг, доктар біялагічных навук (1971), прафесар (1976). Заслужаны дзеяч навукі Беларусі (1978). Выдатнік вышэйшай школы СССР. Выдатнік народнай асветы Беларусі.
Сын А. І. Радкевіча. Скончыў Віцебскі педагагічны інстытут (1954), аспірантуру пры Інстытуце заалогіі АН БССР (1961). З 1954 года працаваў у Віцебскім педінстытуце на кафедры заалогіі. Дэкан хіміка-біялагічнага факультэта гэтага інстытута (1962—1968), старшы навуковы супрацоўнік (1968—1970), прарэктар па навуковай рабоце (1970—1974), загадчык кафедры заалогіі (з 1973 года), загадчык створанай пры Віцебскім педінстытуце праблемнай навукова-даследчай лабараторыі па асваенні, рэканструкцыі і ахове жывёльнага свету Беларускага Паазер’я (з 1975). У апошнія гады — прафесар кафедры заалогіі Віцебскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя П. М. Машэрава.
Аўтар шэрагу вучэбных дапаможнікаў для вышэйшай школы, у тым ліку «Экалогія» (3 выданні), «Жывёлы і расліны», член рэдкалегіі «Энцыклапедыі прыроды Беларусі» (1983—1986).
Апублікаваў больш за 90 навуковых прац па праблемах шаўкаводства, энтамалогіі, экалогіі, па методыцы выкладання біялогіі. Працаваў у складзе камісіі па біялогіі навукова-метадычнага савета Міністэрства асветы СССР, у навукова-метадычным савеце Міністэрства вышэйшай і сярэдняй спецыяльнай адукацыі Беларусі, навуковых саветах АН Беларусі па праблемах біясферы і інш. Навуковая і грамадская дзейнасць адзначана дзяржаўнымі ўзнагародамі. Узнагароджаны Ганаровай граматай Прэзідыума Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь[2].