Уладзiмiр Паўлавiч Пефцiеў (нар. 1 ліпеня 1957) — беларускі бізнесмэн, мецэнат[1] і пісьменнік[2][3].
Нарадзіўся ў горадзе Бэрдзянск, Украінская ССР[4].
Быў саўладальнікам ЗАТ «Белтэхэкспарт», беларускага экспарцёра зброі і ваеннай тэхнікі. У 2012 годзе прадаў сваю долю ў і цалкам спыніў свой удзел у дзейнасці названай групы кампаній[5].
Таксама з’яўляўся саўладальнікам «Спорт-пары», аператара інтэрактыўных гульняў. Іншым саўладальнікам «Спорт-пары» (праз адну з яго кампаній) выступаў Максім Мірны, беларускі тэнісіст і алімпійскі чэмпіён[6].
Быў мінарытарным акцыянерам мабільнага аператара «velcom»[7]. Кампанія ў далейшым была прададзеная «A1 Telekom Austria Group» і стала работаць пад брэндам «A1»[8][9][10].
Пефціеў быў згаданы ва ўцечках Багамскіх афшораў у 2016 годзе: нібыта ён праз пасярэдніка валодаў трыма кампаніямі на Багамскіх астравах[11].
У 2020 годзе расследаванне, праведзенае «The Times» і «Transparency Networks», паказала, што сям’і Пефціевых належала 12 кватэр у Лондане на агульную суму каля 18 мільёнаў фунтаў стэрлінгаў. Гэты партфель быў набыты праз шэраг афшорных кампаній. Сям’я Пефціева не трапіла пад санкцыі, і пакупкі не былі парушэннем санкцый[12].
У чэрвені 2011 года Савет Еўрапейскага саюза ўнёс Пефціева і яго кампаніі «БТ Тэлекамунікацыі», «Белтэхэкспарт», «Спорт-пары» в «Чорны спіс»[13][4]. У сакавіку 2012 года санкцыі былі пашыраныя і на іншыя кампаніі Пефціева: «Дзелавая сетка», «Сістэмы інвестыцый і інавацый», “Сен-Ко”, «БТ Інвест», Малінаўшчызненскі спіртагарэлачны завод «Аквадзіў», «Белтэх Холдынг», «Спецпрыборсэрвіс», «Тэхнасаюзпрыбор»[14][15]. Пры абгрунтаванні санкцый у рашэнні Савета ад 15 кастрычніка 2012 года Пефціеў быў названы асобай, звязанай з Прэзідэнтам Беларусі Аляксандрам Лукашэнкам, а таксама яго сынамі Віктарам і Дзмітрыем, якая прадстаўляе эканамічныя кансультацыі і з’яўляецца ключавым фінансавым спонсарам рэжыму ў рамках сваіх дзелавых інтарэсаў у кампаніях, якія належаць яму[15] Паводле інфармацыі праваабаронцаў, нават пасля ўвядзення санкцый Пефціеў працягнуў паспяхова весці бізнес у Еўропе, а яго еўрапейскія партнёры актыўна спрабавалі лабіраваць адмену санкцый[16].
12 жніўня 2011 года Пефціеў падаў пазоў супраць Савета ў Еўрапейскім судзе агульнай юрысдыкцыі[17]. Каманда, якая абараняла Пефціева, уключала спецыялістаў у галіне правоў чалавека: прафесара Ельскага ўніверсітэта і былога прэзідэнта Міжамерыканскай камісіі па правах чалавека Майкла Райзмана, а таксама былога дырэктара Дэпартамента міжнароднага права ўніверсітэта Бона Рудольфа Дольцэра. Таксама інтарэсы Пефціева ўяўляла юрыдычная фірма Steptoe & Johnson[18]. Еўрапейскі суд агульнай юрысдыкцыі прыняў рашэнне на карысць Пефціева і яго кампаній 9 снежня 2014 года, ануляваўшы санкцыі і пастанавіўшы, што Савет Еўрапейскага саюза не змог даказаць свае здагадкі датычна сувязі Пефціева і Лукашэнка[19][20][21].
Унёс уклад у даследаванне і развіццё шэрагу новых тэхналогій у розных галінах, і валодае мноствам патэнтаў. У сваёй працы ён супрацоўнічаў з такімі беларускімі навукоўцамі, як Уладзімір Аляксандравіч Кацько і Сяргей Уладзіміравіч Плятнеў[22][23].
Актыўна спансаваў спартыўныя праекты ў Беларусі. Удзельнічаў у стварэнні, падтрымліваў і кіраваў тэнісным клубам, адказным за трэніроўкі маладых беларускіх спартсменаў, такіх як Вольга Гаварцова і Кацярына Дзегалевіч[24][25]. Пефціеў быў галоўным спонсарам Вікторыі Азаранцы, алімпійскай чэмпіёнкі і першай ракеткі свету, калі той было 11-18 гадоў[26][27]
З 2009 па 2012 год узначальваў Беларускую тэнісную федэрацыю[28][29]. Максім Мірны выказваў сваю падзяку працы Пефціева ў якасці кіраўніка тэніснай федэрацыі[30].
Уклад Пефціева у захаванне спадчыны праваслаўнага хрысціянства быў адзначаны ўзнагародамі праваслаўнай царквы[31]. Ён быў вядучым спонсарам аднаўлення храма ў вёсцы Тонеж (скончаны ў 2015), пабудаванага на месцы злачынстваў нацыстаў.[32][33][34]
Спансаваў і ў некаторых выпадках быў сааўтарам шэрагу мастацтвазнаўчых і гістарычных публікацый, у асноўным у гістарычнай серыі «У пошуках страчанага» беларускага гісторыка Уладзіміра Ліхадзедава, тома якой уключаюць:[35][2][36]
Пефціеў таксама з’яўляецца сааўтарам тэматычных выданняў:
У 2017 годзе выдаў кнігу ўласных выказванняў «Афарызмы камбінатара»[42][43][44], прадмову да якой напісаў Энтані Кліфард Грэйлінг, брытанскі філосаф, аўтар больш за 30 кніг па філасофіі і гуманізму.
У 2020 годзе выпусціў кнігу «Цытаты з ненапісаных раманаў і апавяданняў», з прадмовай ад брытанскага аўтара Адама Робертса[3][45].
Пры ўдзеле Пефціева вядзецца праца па ўвекавечанні памяці беларускіх воінаў, якія загінулі на тэрыторыі сучаснай Беларусі падчас паўстанняў XIX стагоддзя, Айчыннай вайны 1812 года, Першай і Другой сусветных войнаў. Былі сабраныя тысячы ўнікальных матэрыялаў, фатаграфій, дакументаў і лістоў, многія з якіх былі ў 2012 годзе прадстаўлены публіцы на выставе ў Беларускім дзяржаўным музеі гісторыі Вялікай Айчыннай вайны[46][47].