У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Сакс. Уладзімір Мікалаевіч Сакс[2] (руск.: Владимир Николаевич Сакс; (22 красавіка 1911 — 17 снежня 1979) — савецкі вучоны, геолаг, геамарфолаг і палеантолаг, доктар геолага-мінералагічных навук, член-карэспандэнт Акадэміі навук СССР (1958).
Нарадзіўся ў Санкт-Пецярбургу. У 1933 годзе скончыў Ленінградскі горны інстытут. У 1932—1935 гадах працаваў у Беларускім геолагаразведачным трэсце (з 1933 года — Маскоўскі геолагаразведачны трэст)[2]. У 1935—1940 і з 1944—1958 гадах у Арктычным і антарктычным навукова-даследчым інстытуце (з 1948 года — Інстытут геалогіі Арктыкі), у 1940‒1944 гадах у Горнагеалагічным упраўленні Галоўнага ўпраўлення Паўночнага марскога шляху. З 1958 года працаваў у Інстытуце геалогіі і геафізікі Сібірскага аддзялення Акадэміі навук СССР на пасадзе загадчыка лабараторыі стратыграфіі і палеанталогіі мезазою і кайназою.
Памёр У. М. Сакс 4 лютага 1979 года ў Маскве.
У. М. Саксу належаць навуковыя працы па стратыграфіі адкладаў чацвярцічнага перыяду на тэрыторыі Беларусі, стратыграфіі, палеагеаграфіі і тэктоніцы мезазойскіх адкладаў Арктыкі і поўначы Сібіры.
Сярод апублікаванага: