У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гусеў.
Уладзімір Васільевіч Гусеў (1923—1943) — лейтэнант Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1943).
Уладзімір Гусеў нарадзіўся 22 верасня 1923 года ў станіцы Астроўская (цяпер — Данілаўскі раён Валгаградскай вобласці) у сялянскай сям’і. Атрымаў сярэднюю адукацыю. Да арміі жыў і працаваў у г Хадыжэнске Краснадарскага краю.
У 1939 годзе Гусеў быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію.
Са жніўня 1941 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. У 1942 годзе ён скончыў Вінніцкае ваеннае пяхотнае вучылішча. Да кастрычніка 1943 года лейтэнант Уладзімір Гусеў камандаваў ротай 188-га стралковага палка 106-й стралковай дывізіі 65-й арміі Цэнтральнага фронту. Вызначыўся падчас бітвы за Дняпро[1].
15 кастрычніка 1943 года рота Гусева, нягледзячы на варожы агонь, паспяхова пераправілася праз Дняпро ў раёне пасёлка Лоеў Гомельскай вобласці Беларускай ССР і, выбіўшы ворага з занятых рубяжоў, знішчыла некалькі яго агнявых кропак. Замацаваўшыся на захопленым плацдарме, рота адбіла тры нямецкія контратакі. 18 кастрычніка 1943 года ў ходзе адбівання чарговай нямецкай контратакі Гусеў атрымаў смяротнае раненне і памёр. Пахаваны ў вёсцы Казярогі Лоеўскага раёна[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 30 кастрычніка 1943 года лейтэнант Уладзімір Гусеў пасмяротна быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза. Таксама быў узнагароджаны ордэнамі Леніна, Аляксандра Неўскага, Чырвонай Зоркі[1].
Уладзімір Васільевіч Гусеў на сайце «Героі краіны»
Тэмы гэтай старонкі (19):